________________
( २३४ )
भावार्थ – निपुण जनो जेम कोमळ एवी स्त्रीनी सुखे निंदा करे छे, पण तेवीरीतें पुरुषनी निंदा करता नथी, कारण के हिम रींगणीने जेम बाळी शके छे, वटवृक्षने बाळी शकतो नथी. ६१
तेम
नायं प्रयाति विकृतिं विरसो न यः स्यान्न क्षीयते बहुजनैर्नितरां निपीतः । जाड्यं निहंति रुचिमेति करोति तृप्तिं नूनं सुभाषितरसोऽन्यरसातिशायी ॥ ६२ ॥
भावार्थ - जे कदापि विकृतिने पामतो नथी, जे विरस थतो नथी, बहु जनो अत्यंत जेनुं पान करे, छतां जे कदापि क्षीयमाण थतो नथी, जे जडताने दूर करे छे, सहुने पसंद पडे छे अने जे संपूर्ण तृप्तिने पमाडे छे, तेथी सुभाषितरस खरेखर ! अन्य सर्व रसो करतां उत्कृष्ट छे. ६२
नमो नमः काव्यरसाय तस्मै निषिक्तमतः पृषतापि यस्य । सुवर्णतां वक्त्रमुपैति साधोर्दुर्वर्णतां याति च दुर्जनस्य ॥ ६३॥
