________________
( १५७ )
जानंति पशवो गंधा- द्वेदाज्जानंति पंडिता: । चाराजानंति राजान-श्चक्षुर्म्यामितरे जनाः २२
भावार्थ --- पशुओ गंधथी जाणी शके छे, मंडितो वेद ( शास्त्राभ्यास ) थी जाणी शके छे, राजाओ चरपुरुषोथी जाणी शके छे अने इतर जनो बधा चक्षुथी जाणी अने जोइ शके छे. २२ राजन दुधुक्षसि यदि क्षितिधेनुमेतां
तेनाद्य वत्समिव लोकममुं पुषाण । तस्मिंश्च सम्यगनिशं परिपोष्यमाणे
नानाफलैः फलति कल्पलतेव भूमिः ||२३|| भावार्थ - हे राजन् ! जो तारे आ पृथ्वीरूप गायने दोहवानी इच्छा होय, तो आ लोकोनुं वत्सनी जेम पोषण कर. एनुं सम्यक् प्रकारे निरंतर परिपोषण करवाथी कल्पलतानी जेम ए भूमि विविध फळो आपी तने आनंदित करशे. २३ जलमग्निर्विषं शस्त्रं क्षुद्व्याधिः पतनं गिरेः । निमित्तं किंचिदासाद्य देही प्राणान् विमुंचति २४