________________
(१४२) वामां चालाक, दक्ष, प्रियवादी, यथार्थ बोलनार अने स्मरणमा राखनार-ए सात गुणो दूतमा होवा जोइए.९ चितां प्रज्वलितां दृष्ट्वा वैद्यो विस्मयमागतः । नाहं गतो न मे भ्राता कस्येदं हस्तलाघवम् ॥१०॥
भावार्थ-प्रज्वलित चिताने जोइने वैद्य विस्मय पाम्यो के-अहीं हुं तेमज मारो भाई पण त्यां गया नथी, छतां आ हस्तलाघव (हाथ-चालाकी ) कोनी हशे. १० च्युता दंता सिताः केशा हनिरोधः पदे पदे। पातसजमिमं देहं तृष्णा साध्वी न मुंचति ॥११॥
भावार्थ-दांत बधा पतित थया, केश बधा सफेत थया अने पगले पगले दृष्टि अटकवा लागी तथा आ देह जाणे हवे पडवानी तैयारी करतो होय ते छतां अहो ! तृष्णारूप सती मूकती नथी. ११ चिरं ध्याता रामा क्षणमपि न रामप्रतिकृतिः परं पीतं रामाधरमधु न रामांघिसलिलम् ।
