________________
( १२९ )
गर्भस्थं जायमानं शयनतलगतं मातुरुत्संगंसंस्थं बालं वृद्धं युवानं परिणतवयसं विश्वमार्यं खलं वा । वृक्षाग्रे शैलशृंगे नभसि पथि, जले कोटरे पंजरे वा पाताले वा प्रविष्टं हरति च सततं दुर्निवार्यः कृतांतः ॥ १७ ॥
भावार्थ - प्राणी जोइए तो गर्भभां होय, जन्मतो होय, शय्यामां पड्यो होय, माताना खोळामां बेठो होय, बाल, वृद्ध, युवान, पाकी वयनो, आर्य के दुर्जन होय, वळी ते वृक्षना अग्रभागपर होय, पर्वतना शिखरपर होय, आकाश, मार्ग के जळमां होय, कोटर, पंजर के पातालमा पेठो होय, छतां काळ तेने अवश्य हरी ले छे. तेथी कृतांत खरोखर दुर्निवार्य छे. १७ गते शोको न कर्त्तव्यो भविष्यं नैव चिंतयेत् । वर्त्तमानेन योगेन वर्त्तते हि विचक्षणाः ॥ १८ ॥
भावार्थ -- गइ वस्तुनो शोक न करवो, अने भवि - ष्यना माटे चिंता न करवी. चतुर जनो सदा वर्तमान योगथीज वर्ते छे. १८
