________________
कुमारविहारशतकम् ॥ ॥४४॥
न जलना कलशोने जोतो एवो वृष्ट अने मुग्ध एवो पेहेरेगीर चोरना नय थी त्यां फरता एवा लोकोने आदरथी अटकावतो हतो. ४१
विशेषार्थ-ते चैत्यनी अंदर प्रेक्षामंझप, शिखर, दंग अने कूट उपर रहेला सुवर्णना कलशोना मणिमय जमीन नपर प्रतिबिंब पके , ते प्रतिबिंबोने जो त्यां रहेनारो वृक्ष चोकीदार तेने न्हावाना कळश धारे . तेथी ' रखेने ते चोराइ जाय ' एवं जाणीने त्यां हरता फरता लोकोने अटकावे छे. श्रा उपरथी ए चैत्यनी सुवर्णना कलशनी समृधिनुं कविए वर्णन करेलुं . ४१
स्तंभेषु केतकदलग्रथितेषु त भारो महान् कथममीषु निवेशितोऽयम् ।