________________
कुमारविहान रशतकम् ॥ ॥४ ॥
विशेषार्थ- श्लोकथा कवि धवनमणि-स्फटिकमणिनी शोनानुं वर्णन करे छे. ते चैत्यमा जमेला धवनमणिना किरणो एवी रीते पोछे के, तेमने जोइ त्यां दर्शन करवाने आवती स्त्रीओ तेने फुवारानुं गृहजाणी जनी रहे छे. कारणके तेमणे चीनाइ कसुंबी वस्त्रो पेहेरेला छे, जो तेओनी नपर फुवाराना धाराना छांटा पमे तो तेओना रंगने हानि थाय. आथी फुवाराना ब्रमथी तेओ चैत्यनी बाहेर एकली थइ जन्नी रहे छे ते जाणे व्याख्यान शानामां एकरी थयेनी होय तेवी ते देखाय . ३५
त्रातस्त्रातव्यमेतत्त्रिभुवनमपि ते किंतु तीत्रैमहोभिनित्यं संतप्यमाने झटिति मयि कृपां नाथ कर्तुं यतेथाः । एवं देवं प्रवक्तुं तरणिमणिमयीर्दीपयन् धूपपात्री
