________________
कुमारविहारशतकम् ।। ॥३४॥
पोताना वावटारूपी हाथनी संज्ञा करी देशांतरनासोकोने ते जंचा चैत्यनी नपर आवी सुवर्णगिरि, वैताढ्यगिरि अने राहणगिरिनी शोला जोवाने बोलावे जे. जाणे ते एम कहेता होय के, "जो मेरु पर्वत, वैताढ्य पर्वत, अने रोहणाचळ पर्वतने प्रत्यक्ष जोवानी तमारी इच्छा होय तो आ चैत्य उपर आस्था करो. अर्थात् जो तमे आ कुमारविहार चैत्यमां आवशो, तो तमने मेरु, वैताढ्य, अने रोहणगिरिनी शोला जोवाने मळशे.” अर्थात् ते चैत्य एटडं मोटुं उँचुं ने. तेनो बीजो अर्थ एवो पण थाय के, जो तमे आ चैत्यनी अंदर रहेताश्री पार्श्वनाथ प्रनु नपर आस्था राखशो, तो तमे स्वर्गमा जवाना अधिकारी यशो. तेमज मेरु, वैताढ्य,अने रोहणगिरिमां अवतरी तमे तेने प्रत्यक्ष जोश शकशो. ३३
यस्मिन् गांगेयकुंभव्रजवमितमहः कांडसंश्लेषदोषाद्