________________
कुमारविहारशतकम् ॥ ॥७३॥
ावी . ते दीवालोनी अंदर एवा सुंदर रत्नो जमेला हता के, जेनी अंदर त्यां आवनारा मयूर तथा पारेवा पनीओना प्रतिबिंबो पाता हता. ज्यारे ते पक्षीओ पोताना प्रतिबिंबोने जोतां त्यारे तेओने पोतानी मादाओनो चम थइ आवतो, तेथी ते शरीरे रोमांचने धारण करी नाचता अने पोताना सांबा तथा मंद स्वरोथी दिशाओने गजावी मुकता हता. आ देखाव जोश शोकवाला लोको पण खुशी थइ जता हता. ६९।
यस्य श्रोतुं गुणोघं त्रिभुवनमहितं शंसितुं चारिमाणं नंतुं पूजां च कर्तुं यदधिनिवसतो देवदेवस्य भूयः। जंभारातिः सदैव स्पृहयति मनसा लोचनानामिवोद्यद्बाष्पास्नातः सहस्रं श्रुतिरसनशिरःपाणिपंकेरुहाणाम् ॥ ७० ॥
