________________
कुमार विहा रशतकम् ॥ ७० ॥
बेला, तोपण ते चैत्यनी मध्य भागे बेठेला लोकोना आशयने जाणे छे. कारण के, जे चैत्यना खूणा विगेरेथी आच्छादित थयेला छे, तेमना मुख उपर रोष उत्पन्न थयेलो बे, पण ते गंधर्वलोकने चैत्यनी बाहेर बेलो जाणी मुख पर संतोष धारण करे बे. वळी ते गंधर्वलोक चैत्यनी दीवाना स्तंना प्रकोष्टने आदरथी जोवे छे-जे प्रकोष्टनी स्फुटकांतिथी मना देह प्रकाशमान थइ रह्या बे अने तेयो तेमना नेत्रोनी समीपे यावेला बे, ते मनाप्रतिबिंबो तेयोनी अंदर पके बे. कहेवानो आशय एवो बे के, कुमारविहार प्रासादनी अंदर हमेशां गंधर्वलोक यावी गंमत करे बे. ६६ ॥ गीतज्ञेर्वार्यमाणैरपि किमपि जिनस्याज्ञया श्राद्धलोकैघटानां ताडितानां प्रतिरवमुखरस्तारटंकारपूरः ।
