________________
॥ यतिस्वरूपनामा द्वितीयोऽधिकारः ॥
गी अत्थे जे सुसंविग्गे, अणालस्सी दढव्वए । अक्खलियचरित्ते सययं, रागद्दोसविवज्जिए ॥४१ ।। निट्ठविअअट्ठमयट्ठाणे, सोसिअकसाए जिइंदिए । विहरिज्जा तेण सद्धिं तु छउमत्थेण वि केवली ॥४२ ॥ [ गीतार्थो य: सुसंविज्ञः, अनालस्यी दृढव्रतः । अस्खलितचारित्रः सततं रागद्वेषविवर्जितः ॥ ४१ ॥ [निष्ठापिताष्टमदस्थानः, शोषितकषायो जितेन्द्रियः । विहरेत्तेन सार्धं तु, छद्मस्थेनापि केवली ॥ ४२ ॥]
गाथार्थ - जे गीतार्थ संवेगवान, वैयावच्च करवामां आळस रहित उद्यमी, दृढव्रती, निर्दोष चारित्रवाळा, निरंतर राग-द्वेष रहित, आठमद रहित, पातळा पडी गयेल कषायवाळा अने जितेन्द्रिय होय तेवा छद्मस्थ गुणशाळी साधुनी साथे केवळी भगवंत विचरे छे.
-
विवेचन - पहेला अधिकारमां आचार्यनां लक्षणो दर्शाव्या परंतु आचार्य होय तो ज गच्छ कहेवाय माटे हवे गच्छ - यतिओना समुदायनुं वर्णन करे छे. जे छेदसूत्रना अर्थने बराबर जाणे अथवा सूत्र तेमज अर्थ उभयना सारी रीते ज्ञाता होय ते गीतार्थ कहेवाय. गीतार्थनी विशेष समजण माटे श्री बृहत्कल्पभाष्यपीठिकानी बे गाथा “गीअं मुणितेगद्वं विदिअत्थं खलु वयंति गीयत्थम् । गीएण य अत्थेण य, गीअत्थो वा सुअं गीअं ॥ १ ॥ गीएण होइ गीई, अत्थी अत्थेणं होई नायव्वो । गएण य अत्थेण य, गीअत्थं तं विआणाहि ॥ २ ॥ पृ. १३४ ऊपर दर्शावाई गई छे. आवो गीतार्थ जो अतिशय संवेगवाळो, वैयावच्चादिकमां अप्रमादी, निश्चळ उत्तरगुणवाळो, अतिचार रहित चारित्रवाळो अर्थात् शुद्ध मूळगुणवाळो, आठ * मद रहित, चार कषाय क्रोध, मान, माया अने लोभ तथा नव नोकषाय- हास्य, रति, अरति, भय, शोक, दुगंछा, स्त्री, पुरुष अने नपुंसक वेद जेमणे पातळा- क्षीण करी नाख्या होय, तेमज पांचे इंद्रियोना देवीश विषयोने जेणे जीत्या होय तेवा प्रकारना गीतार्थ साधु छद्मस्थ होय एटले केवळज्ञान प्राप्त न कर्तुं होय छतां पण तेमनी साथे केवळज्ञानी मुनि विचरे तेमज वास करे. छद्मस्थ साधु तो केवळी साथे विचरे तेमां विशेषता नथी
* १. . जाति - हुं ऊंची जातिनो छु, २. कुल-हुं श्रेष्ठ कुळमां जन्म्यो छु, ३. रूप - मारुं सौंदर्य अतिशय रुडुं छे, ४. बळहुं अतिशय बळवंत छु, ५. लाभ-मारे घणो लाभ छे, ६. श्रुत- हुं सर्व शास्त्रमां पारगामी बनी गयो छु, ७. तप-मारा जेवो कोई तपस्वी नथी अने ८. ऐश्वर्य-मारी जेटली कोईने ऋद्धिसिद्धि नथी. आ प्रमाणे अभिमानना आठ स्थानक छे.
श्रीगच्छाचार - पयन्ना — १४१