________________
भय, शोक, कुतुहल विगेरे तेर काठियाना पाशमा फसाईने प्रेरणा न करे, बेदरकारी दर्शावे तो तेवा आचार्य प्रमुख जिनाज्ञाना विराधक होईने अनंतसंसारी थाय छे. आ प्रमाणे गुरुनां लक्षणो दर्शाव्या बाद तेनो उपसंहार करी, हवे गच्छनां लक्षण वर्णवतां कहे छे
संखेवेणं मए सोम !, वत्रियं गुमलक्खणम् । गच्छस्स लक्खणं धीर !, संखेवेणं निसामय ॥४०॥ [संक्षेपेण मया सौम्य !, वर्णितं गुरुलक्षणम् ।
गच्छस्य लक्षणं धीर !, सुक्षेपेण निशामय ॥४०॥] गाथार्थ – हे सौम्य गौतम ! आ प्रमाणे संक्षेपथी में गुरुना लक्षणो कह्या. हे धीर ! हवे हुं गच्छर्नु लक्षण कहीश ते तुं एकाग्रपणे सांभळ.
आचार्यस्वरूपनिरूपण नामनो प्रथम अधिकार समाप्त.
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-१४०