________________
अतिशय होय छे. तेमनी अतुल ऋद्धिनी कोई कल्पना पण थई शकती नथी तो आचार्यने तेमनी उपमा कई रीते आपी शकाय ? आवी शंका करनारने शास्त्रकार कहे छे के जेम तीर्थंकर अर्थ प्रकाशे तेम ज आचार्य अर्थ कहे छे, वळी केवळज्ञान प्राप्त थया पछी जेम तीर्थंकर गोचरीए जता नथी तेम आचार्य पण भिक्षार्थे जता नथी इत्यादि अनेक प्रकारोनी साम्यताथी आचार्यने तीर्थंकर तुल्य कही शकाय. श्रीमहानिशीथ सूत्रना पांचमा अध्ययनमां भावाचार्यने तीर्थंकर सदृश का छे - " से भयवं ! किं तित्थयरसंतिअं आणं नाइक्कमिज्जा, उदाहुआयरियसंतिअं ? गोयमा ! चव्विहा आयरिया भवंति, तं० - नामायरिया ठवणायरिया दव्वायरिया भावायरिया, तत्थ णं जे ते भावायरिया ते तित्थयरसमा चेव दट्ठव्वा, तेसिं संतिअं आणं नाइक्कमेज्ज" त्ति. हे भगवन् ! तीर्थंकर संबंधी आज्ञा न उल्लंघवी के आचार्य संबंधी ? हे गौतम! नामाचार्य, स्थापनाचार्य, द्रव्याचार्य अने भावाचार्य एम चार प्रकारना आचार्य कह्या छे ते पंकी भावाचार्य तीर्थंकर सदृश होई तेमनी आज्ञानुं कदापि उल्लंघन न करवुं; कारण के तेवा आचार्य सात नय, चार निक्षेप, उत्सर्ग अने अपवादमार्गना ज्ञाता तथा निश्चय अने व्यवहारना जाण होय छे.
सावद्याचार्यनी कथा
जे तीर्थंकरनी आज्ञानुं उल्लंघन करे ते आ लोकमां तो अधम पुरुष कहेवाय छे अने परलोकमां पण दुःखदायक स्थिति भोगववा उपरांत तेने अनंत संसारमा परिभ्रमण करवुं पडे छे. आ संबंधमां महानिशीथना पांचमा अध्ययनमां सावद्याचार्यनुं वृत्तांत जणावेल छे, ते आ प्रमाणे - गौतमस्वामी श्रीमहावीर परमात्माने पूछे छे के–'हे भगवंत ! सावद्याचार्य संसारमा अनंता काळ सुधी शा माटे भम्यो ?' परमात्मा तेनो वृत्तांत जणावतां कहे छे के 'हे गौतम! श्रीऋषभदेवथी प्रारंभी जे वर्तमान चोवीशी छेतेनी पूर्व अनंती चोवीशीओ थई गयेल छे. तेवी कोई अनंतमी चोवीशीमा धर्मश्री नामना चोवीशमां तीर्थंकर बराबर मारा जेवा थया. तेमना तीर्थमां सात आश्चर्यो थया, तेमां असंयतिनी पूजा पण एक आश्चर्य थयुं. असंयतिओ श्रावकोने उपदेश आपी, द्रव्यव्यय करावी जिनचैत्य करावे अने पछी तेमां पोते वसवाट करे. साधुओए जिनचैत्यमां वास करवो उचित नथी, कारण के तेथी महाआशातना थाय. व्यवहार तथा कल्पभाष्यमा जणाव्युं छे के - साधुओए उत्कृष्ट चैत्यवंदन करवा जेटलो समय ज चैत्यमां गाळवो, तेथी विशेष समय रोकावुं नहीं. तेमना समयमां घणा असंयतिओ चैत्यवासी बनी गया. आ बाजु ग्रामानुग्राम विहार करतां करतां घणा शिष्योना परिवारयुक्त कुवलयप्रभ नामना उग्र विहारी अने तपस्वी आचार्य त्यां आवी चढ्या, एटले चैत्यवासीओए तेमने वंदन करीने विज्ञप्ति करी के-'आप अहीं चातुर्मास करो, तेथी अतीव उपकार थशे. तमारा उपदेशथी घणा नूतन चैत्यो बंधाशे.' आचार्य कह्यं के 'आ सावद्य कार्य छे. तेमां हुं वचन मात्रथी पण संमति न आपुं तो उपदेश देवानी वात ज शी करवी ?' हे गौतम! आप्रमाणे कहेवाथी ते कुवलयप्रभाचार्ये तीर्थंकरनामकर्म उपार्जन कर्यु, अने एक भव जेटलो ज तेमनो संसार शेष रह्यो. बधा चैत्यवासीओए आ कथन सांभळीने ते आचार्यनुं नाम “सावद्याचार्य” राख्युं.
श्रागच्छाचार- पयन्ना- १२७