Page Text
________________
सावद्याचार्यने तेथी लेश मात्र पण द्वेष न थयो अने त्यांथी विहार करी गया. एकदा ते वेशधारी चैत्यवासीओमां सूत्रार्थ संबंधमां परस्पर विवाद उद्भव्यो. एटले एके कह्यं -'श्रावक न होय तो साधु चैत्यनी संभाळ राखे, समरावे तेमज चैत्यमां कांई करवा योग्य होय ते करवामां तेने दोष नथी.' बीजाए कह्यं——आ प्रमाणे करवाथी मोक्षप्राप्ति नथी. शुद्ध संयमना आराधनथी ज मोक्ष मळे छे.' त्रीजाए कहाँ–‘पूजा, सत्कार, बलिविधान अने वैद्यादि चिकित्सा करीने चैत्यनी उपज वधारवी अने तेथी ज मोक्षप्राप्ति थशे.' आ प्रमाणे विवादनो अंत न आव्यो त्यारे सर्वेए नक्की कर्यं के-आप सावद्याचार्यने बोलाववा अने तेओ जे कहे ते प्रमाण मानवुं. सावद्याचार्य ते समये दूर देशमा हता छतां तेओना आग्रहथी सात मास पर्यंत उग्र विहार करीने त्यां आवी पहोंच्या. चैत्यवासीओ सामे गया अने बहुमानपूर्वक वंदन कर्यु. ए समये एक साध्वीए पण प्रदक्षिणा आपीने सावद्याचार्यने वंदन कर्यं तेवामां तेनुं मस्तक तेमने अडी गयुं. चैत्यवासीओए आ संघट्टानो दोष नजरे निहाळ्यो.
1
एकदा चैत्यवासीओनी पर्षदामां सूत्रार्थ करतां ते सावद्याचार्ये महानिशीथना पांचमा अध्ययननी आ – “जत्थित्थीकरफरसिं, अंतरियं कारणे वि उप्पन्ने । अरिहा वि करिज्ज सयं, तं गच्छं मूलगुणमुक्कं ॥ १ ॥” गाथानी व्याख्या करतां पूर्वे विचार्य के मने वंदन करतां साध्वीनो घट्ट थयो छे अने ते आ सर्व चैत्यवासीओए नजरे निहाळ्यो छे. आ गाथानो जेवो अर्थ छे तेवो ज अर्थ कहीश तो पूर्वे तो मने सावद्याचार्यनुं उपनाम आप्युं छे पण हवे तो बीजुं ज कंई उपनाम आपशे. जो जेवो छे तेवो अर्थ कहीश नहीं तो अरिहंतपरमात्मानी आज्ञाभंगनो दोष लागशे, तो हवे मारे शुं करवुं ? छेवटे तेणे निर्णय कर्यो के-जे थवानुं होय ते थाय पण खोटो अर्थ तो न ज करवो. बाद तेणे अर्थ करतां कह्यं के— 'महाकारण आवी पड्ये छते पण जे गच्छमां साधु स्त्रीना हस्तनो स्पर्श करे छे ते गच्छ मूलगुण रहित (भ्रष्ट) जाणवो.' आ कथन सांभळी चैत्यवासीओए कह्यं के-'हे आचार्य ! तोतो पण मूलगुण रहित ज छो, कारण के साध्वीए तमने वंदन करतां तेनो स्पर्श थई गयो छे.' आ सांभळी सावद्याचार्ये विचार्य के हवे शुं उत्तर आपवो ? आचार्यपणामांत्रण योग त्रण करणवडे कोई पण पापस्थानक सेववुं घटे नहीं आ प्रमाणे तेमने विचारमां पडेला जोईने चैत्यवासीओए कह्यं के—- ' केम बोलता नथी ? शुं विचारमां पडी गया छो ?' त्यारे सावद्याचार्ये मनमां विचारीने कह्यं के— ' अयोग्यने सूत्रार्थ न समजाववो. आमे घडे निहित्तं, जहा जलं तं घडं विणासेइ । इअ सिद्धून्तरहस्सं, अप्पाहारं विणासेइ ॥ १ ॥ जेम काचा घडामां नाखेलुं जळ घडानो ज विनाश करे छे तेम अल्पबुद्धिवाळा प्राणीने कहेल सूत्रार्थ तेनो ज नाश करे छे अर्थात् जड प्राणियोने सूत्रार्थ न समजाववो.' आ सांभळीने चैत्यवासीओए कह्यं के—'आवुं अव्यवस्थित ने समज विनानुं शुं बोलो छे? सत्य हकीकत कहो, नहीं तो अहींथी चाल्या जाओ.' पोतानो आ प्रमाणे अपयशवाद थतो जाणीने सावद्याचार्ये अनंतसंसारना हेतुभूत वचन उचार्यं के—' एगंतं मिच्छत्तं, जिणाण आणा अणेगत्तम् । उत्सर्ग अने अपवाद एम बे प्रकारनो जिनागम कह्यो छे. एकांतवादमां मिथ्यात्व छे, जिनेश्वरनो आदेश तो अनेकांत छे माटे एकांत आग्रह न करवो.' सावद्याचार्यना आ कथनथी चैत्यवासीओए मान्युं के-खरेखर एम ज हशे. अनेकांत धर्मवाळा जिनागममां साध्वीश्रीगच्छाचार - पयन्ना— १२८
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |