________________
देवेंद्रोपपात, नागपरियावलिका, चाँद वर्षवाळाने महासुमिणभावना, पंदर वर्षवाळाने चारणभावना, सोळ वर्षावाळाने आशीविषभावना, सत्तर वर्षवाळाने दृष्टिविषभावना, ओगणीश वर्षवाळाने दृष्टिवाद अंग अने वीस वर्षना चारित्रपर्यायवाळाने सर्व सूत्र भणाववुं. आ तो सूत्र भाववानो समय कह्यो परंतु ते संबंधी उपधान- जोगनी जे विधि कहेली छे ते प्रमाणे योग वहन करावीने सूत्र भणाववुं. आ प्रमाणे सूत्राभ्यास कराव्या पछी अनुक्रमे निर्युक्ति, भाष्य, चूर्णी, संग्रहणीवृत्ति अने टिप्पनिका-ए पंचांगी प्रमाणे अर्थ भणावे, परंतु पोतानी मतिकल्पनाथी न भणावे. जे पंचांगीने न माने ते मिथ्या दृष्टि गणाय. श्रीभगवतीजीना पचीशमां शतकना त्रीजा उद्देशामां कह्यं छे के - 'सुत्तत्थो खलु पढमो, बीओ निज्जुत्तिमीसिओ भणिओ । तइओ अ निरवसेसो, एस विहौ होइ अणुओगे ॥१ ॥ ' प्रथम सूत्रनो अर्थ वंचावे, बीजो नियुक्ति युक्त वंचावे अने त्रीजो वाकीना एटले भाष्य, चूर्णी अने टीका सहित भणावे. वळी श्रीनंदिसूत्र तेमज आवश्यकनिर्युक्तिमां जणावेल विधि प्रमाणे भणावे. आवा जे आचार्य होय ते ज धन्य, पुन्यवंत- पवित्र, कुमतिनुं निवारण करी सुमतिमा जोडनार बंधु तेमज शिवसुखना कारणभूत ज्ञान, दर्शन अने चारित्र अने चारित्रनी प्राप्ति करावनार होवाथी मोक्षदाता पण छे. हजु पण लक्षण-गुण संबंधी विशेष वर्णन करतां जणावे छे के
स एव भव्वसत्ताणं, चक्खूभूए विआहिए । दंसेइ जो जिणुद्दिनं, अणुट्ठिणं जहद्विअं ॥ २६ ॥
[ स एव भव्यसत्त्वानां, चक्षुर्भूतो व्याहतः । दर्शयति यो जिनोद्दिष्ट - मनुष्ठानं यथास्थितम् ।। २६ ।।]
गाथार्थ - श्रीजिनेश्वर परमात्माए प्रकाशित रत्नत्रयी अनुष्ठान यथास्थित दर्शावे छे ते ज आचार्य भव्य प्राणिओने चक्षु समान कहेल छे.
विवेचन - नेत्रहीन ने सर्व विश्व अंधकारमय भासे छे, तेने सत्पथ सूझतो नथी. सर्व कार्योमां सर्वप्रथम नेत्रनी ज जरूर पडे छे एटले बधी इंद्रियोमां तेने अग्रस्थान मळ्युं छे. सुआचार्य तीर्थंकर परमात्माना सम्यग्दर्शन, ज्ञान अने चारित्ररूपी रत्नत्रयीना दर्शावनारा होवाथी तेमने चक्षुनी उपमा आपी छे. हवे नीचेना श्लोकमां बे पादवडे गुणी आचार्यने तीर्थंकर सदृश अने बाकीना बे पादमां आज्ञाभंगी आचार्यने नीच पुरुष-कापुरुष सदृश दर्शावे छे
तित्थयरसमो सूरी, सम्मं जो जिणमयं पयासेइ । आणं अइक्कमंतो सो, काउरिसो न सप्पुरिसो ॥२७॥
[ तीर्थंकरसमः सूरिः, सम्यग् यो जिनमतं प्रकाशयति । आज्ञामतिक्रामन् स, कापुरुषः न सत्पुरुषः ॥ २७ ॥ ]
गाथार्थ - जे आचार्य जिनेश्वर मत अनेकांत दर्शन प्रकाशे छे ते तीर्थंकर समान छे अने जे (जमालीनी माफक) परमात्मानी आज्ञानुं उल्लंघन करे छे ते अधम पुरुषनी गणनामां आवे छे. विवेचन- गुणो युक्त आचार्यने तीर्थंकर सदृश शा माटे कह्या ? तीर्थंकर परमात्माने तो चोत्रीश
श्रीगच्छाचार-पयन्ना— १२६