________________
१३३
गच्छाचारपइण्णयं मणिच्छियाइँ पूरंती । तेहिं वुत्ता वच्छे ! कहं तुहं इय वियाणेसि ? ||१०० ।। पभणेइ पुप्फचूला, भयवं ! पगिइं तुमाण जाणेमि । जो जं खु सया सेवइ, सो जाणइ तस्स सब्भावं ।।१०१।। कइया सा वरिसंते, घणेऽसणं आणिऊण वियरंती । गुरुणा वुत्ता जाणं-तियावि किं वच्छि भुल्लेसि ।।१०२ ।। सा वि पयंपइ भयवं ! आउक्काएण वज्जिए मग्गे । पिंडं आणंतीए, तुब्भं दोसो न को वि हवे ।।१०३ ।। अच्चित्तं पुण मग्गं, जाणेसि तुमं कहं ति गुरुपुट्ठा । सा भणइ केवलेणं, सव्वं पच्चक्खयं मज्झं ।।१०४ ।। सूरी वि चिंतए जं, मए दुरप्पेण केवलन्नाणी । आसाइओ तओ किं, अब्मव्वो दूरभव्वो वा ||१०५ ।। तो जाणिऊण गुरुणो, ऽभिप्पायं सा भणेइ सुरसरियं । तुम्हतरंताण फुडं, भविस्सई केवलं नाणं ||१०६ ।। अह सूरी गंतूणं, गंगाए बहु जणेण परियरिओ | आरूहइ नावाए, लो(ला)हत्थे को न उज्जमइ ।।१०७ ।। जत्थ पएसे सूरी, उवविसई तत्थ बुड्डुए नावा । तो लोओ नियजीविय-लुद्धो तं खिवइ जलमज्झे ||१०८ । । तत्थ पडतं पवयण-पडिणीया खुद्दवंतरी सूरि । पोएइ तिसूलेणं, जओ खलाणं कओ करुणा ।।१०९ ।। सूरी वि नियं पीडं, अवगन्निय चिंतए कहं देहो । आउक्कायाईणं, जीवाण खयंकरो मज्झ ||११०।। इय जीवदयासारं, भावंतओ मणे सूरी | आरुहिय खवगसेणिं, अंतगडो केवली जाओ ||१११।। सियझाणंमि चउत्थे, ठिओ तओ निब्बुइं गओ सूरी । तत्थ य निव्वाणमहं, देवा देवीउ अकरिसुं ।।११२ ।। तप्पभिइ तत्थ ठाणे, लोइयतित्थं पयाग इय नामं । सुपसिद्धं संजायं, कामियदाणाउ लोयम्मि ।।११३।। इत्तो अ पुष्फचूला, सियझाणेणं खवित्त कम्माइं । निव्वाणमणंतसुहाण-भायणं झत्ति संपत्ता ||११४ ।। इति अन्निकापुत्राचार्यचरित्रमिति | गाथाछन्दः ||६१।।
जत्थ य अज्जाहि समं थेरा वि न उल्लवंति गयदसणा । ...न य झायंति त्थीणं, अंगोवंगाइ तं गच्छं ।।६२ ।।
