________________
५४
श्री महानिशीथ सूत्रम् - अध्य० २
मेहुणं आउकायं च, तेउकायं तहेव य ।
तम्हा तओवि जत्तेणं, वज्रेज्जा संजइंदिए ।।१७९ ।।
से भयवं ! गारत्थीणं, सव्वमेवं पवत्तइ ।
तो जइ अबोही भवेज्ज एसु तओ सिक्खागुणाणुव्वयधरणं तु
निष्फलं ।।१८०||
गोयमा ! दुविहे पहे अक्खाए, सुसमणे अ सुसावए । महव्ययधरे पढमे, बीएऽणुव्वधार ||१८|| तिविहं तिविहेणं समणेहिं सव्वसावज्रमुज्झियं । जावज्जीवं वयं घोरं, पडिवज्जियं मोक्खसाहणं ।। १८२ ।। दुविहेगविहं व तिविहं वा, थूलं सावज्जमुज्झियं । उद्दिट्टकालियं तु वयं देसेण न ' संवसे गारत्थीहिं || १८३ ||
तहेव तिविहं तिविहेणं, इच्छारंभपरिग्गहं । वोसिरंति अणगारे, जिणलिंगं तु धरेंति ते ।।१८४ ।।
इयरे उ णं अणुज्झित्ता, इच्छारंभपरिग्गहं ।
सदाराभिरए स गिही, जिणलिंगं तू पूयए ण धारयति ।। १८५ ।।
तो गोयमेगसस्स, पडिक्कंते गारत्थे भवे ।
तं वयमणुपालयंताणं, नो सिं आसायणं भवे || १८६।।
जे
पुण सव्वस्स पडिक्कं धारे पंचमहव्वए ।
:
जिणलिंगं तु समुव्वहइ, तं तिगं नो विवज्जए ।।१८७।।
तो महयासायणं तेसिं, इथिऽग्गी आउसेवणे |
अणंतनाणी जिणे जम्हा, एयं मणसावि णऽभिलसे || १८८ ||
१. 'सव्वसे' पाठान्तरं तथापि 'सव्वंसे' इति कल्प्यत इति ।
