________________
श्री महानिशीथ सूत्रम्
१९९
एवं चउगईभवगहणे, दुल्लभे माणुसत्तणे । अहिंसालक्खणं धम्मं, लहिऊणं जो पमायई ।।३८९।। सो पुण बहुभवलक्खेसु, दुक्खेहिं माणुसत्तणं । लद्धपि न लब्भई धम्म, तं रिद्धिं कच्छभो जहा ।।३९०।। दियहाइं दो व तिन्नि व अद्धाणं होइ जं तु लग्गेण । सव्वायरेण तस्सवि, संबलयं लेइ 'पविसंतो ।।३९१।। जो पुण दीहपवासो चुलसीईजोणि-लक्खनियमेणं । तस्स तवसीलमइयं संबलयं किं न चिंतेह ? ॥३९२।। जह जह पहरे दियहे मासे संवच्छरे य वोलंति । तह तह गोयम ! जाणसु ढुक्के आसन्नयं मरणं ।।३९३॥ जस्स न नजइ कालं न य वेला नेय दियहपरिमाणं ।
नाएवि नत्थि कोइ वि जगंमि अजरामरो एत्थं ।।३९४॥ पावो पमायवसओ जीवो संसार-कज्जमुक्षुत्तो । दुक्खेहिं न निम्विन्नो सुक्खेहिं न गोयमा ! तिप्पे ।।३९५।। जीवेण जाणि उ विसज्जियाणि जाईसएसु देहाणि । थेवेहिं तओ सयलपि तिहुयणं होज पडिहत्थं ॥३९६।। नहदंतमुद्धभमुहऽक्खिकेस जीवेण विप्पमुक्केसु । तेसु वि हविज कुलसेलमेरुगिरिसन्निभे कूडे ।।३९७।। हिमवंत-मलय-मंदरदीवोदहिधरणिसरिसरासीओ ।
अहिययरो आहारो जीवेणाहारिओ अणंतहुत्तो ।।३९८।। १. पवसंतो पाठान्तरमाश्रित्य प्रवसन्निति । २. उपतिष्ठत इति ३. 'ताए वि'
पाठान्तरमाश्रित्य तथापीति । ४. पूर्णमिति