________________
१९०
श्री महानिशीथ सूत्रम्-अध्य०६ ताहे सो लक्खणज्जाए, तहियं खुज्जियत्ते जिओ । गोयम ! घोरं तवं चरिउं, दुक्खाण अंतं गच्छिही ।।३०२।। एसा सा लक्खणदेवी, जा अगीयत्थदोसओ । गोयम ! अणुकलुसचित्तेणं, पत्ता दुक्खपरंपरं ।।३०३।। जहा णं गोयमा ! एसा, लक्खणदेविजया तहा । सकलुसचित्ते अगीयत्थे, ऽणते पत्ते दुहावली ।।३०४।। तम्हा एयं वियाणित्ता, सव्वभावेण सव्वहा गीयत्थेहिं भवेयव्वं, कायव्वं तु सुविसुद्धसुनिम्मलविमलनीसल्लं निकलुसं मणंति बेमि
॥३०५॥ पणयामरमरुयमउडुग्घुट्ठचलण-सयवत्तजयगुरू । जगनाह ! धम्मतित्थयर, भूयभविस्सवियाणग ||३०६।। तवसा निद्दड्ढकम्मंस, वंमहवइरवियारण । चउकसाय निट्ठवण, सव्वजगजीववच्छल ।।३०७।। घोरंधयारमिच्छत्ततिमिसतमतिमिरणासण । लोगालोगपगासगर, मोहवइरिनिसुंभण' ॥३०८।। दुरुज्झियराग-दोस-मोह-मोस-सोग संत सोम सिवंकर । अतुलियवलविरियमाहप्पय, तिहुयणिक्कमहायस ।।३०९।। निरुवमरूव अणन्नसम, सासयसुहमुक्खदायग । सव्वलक्खणसंपुन्न, तिहुयणलच्छिविभूसिय ॥३१०।। भयवं ! परिवाडीए, सव्वं जंकिंचि कीरए ।
अथक्के हुँडिदुद्धणं, कजं तं कत्थ लब्भई ।।३११।। १. घातक इति । २. अनवसरे घटप्रमाणदुग्धेनेति ।