________________
१७०
श्री महानिशीथ सूत्रम्-अध्य०६
एगतेणं हियं वयणं, गोयम ! दिस्संति केवली । णो बलमोडीइ कारेंति, हत्थे घेत्तूण जंतुणो ।।१३०।। तित्थयरभासिए वयणे, जे तहत्ति अणुपालिया । सिंदा देवगणा तस्स, पाए पणमंतिं हरिसिया ।।१३१।। जे अविइयपरमत्थे, किच्चाकिच्चमजाणगे । अंधोअंधीए तेसिं समं, जलथलं गड्डटिक्कुरं' ॥१३२।। गीयत्थो य विहारो, बीओ गीयत्थमीसओ । समणुन्नाओ सुसाहूणं, नत्थि तइयं वियप्पणं ।।१३३।। गीयत्थे जे सुसंविग्गे, अणालस्सी दढव्वए । अखलियचारित्ते सययं, रागद्दोसविवज्जए ।।१३४।। निट्ठवियट्ठमयट्ठाणे, समियकसाये जिइंदिए । विहरेज्जा तेसिं सद्धिं तु, ते छउमत्थेवि केवली ।।१३५।। सुहुमस्स पुढवीजीवस्स, जत्थेगस्स किलामणा । अप्पारंभं तयं बेंति, गोयमा ! सव्वकेवली ।।१३६।। सुहुमस्स पुढवीजीवस्स, वावत्ती जत्थ संभवे । महारंभं तयं बिंति, गोयमा ! सव्वकेवली ।।१३७।। पुढवीकाइयं एक्कं, दरमलेंतस्स गोयमा ! असायकम्मबंधो हु, दुविमोक्खे ससल्लिए ।।१३८।। एवं च आऊतेऊवाऊ तह वणस्सती । तसकाय मेहुणे तह, चिक्कणं चिणइ पावगं ।।१३९।। तम्हा मेहुणसंकप्पं, पुढवादीण विराहणं । जावज्जीवं दुरंतफलं, तिविहं तिविहेणं वज्जए ।।१४०।।
१. अविदित परमार्थानां यथान्धानां समं जलं स्थलं च, गर्ता टेकरा चोचैःप्रदेश इति ।
