________________
तृतीया-ऽध्ययने आशातना-निक्षेपः । इष्टानिष्ट स्वरूपदर्शनम् ।
छट्ठट्ठमपुब्वेसुं आउवसग्गोत्ति सबजुत्तिकओ | पयअत्थविसोहिकरो दिन्नो आसायणा तम्हा ||१८|| मिच्छा पडिवत्तीए जे भावा जत्थ होंति सब्भूआ | तेसिं तु वितह पडिवज्जणाए आसायणा तम्हा ।।१९।। न करेइ दुक्खमोक्खं उज्जममाणोवि संजमतवेसुं । तम्हा अत्तुक्करिसो वज्जेअब्बो पयत्तेणं ||२०|| जाणि भणिआणि सुत्ते ताणि जो कुणइ अकारणज्जाए । सो खलु भारियकम्मो न गणेइ गुरुं गुरुठ्ठाणे ॥२१।। दसणनाणचरित्तं तवो य विणओ अ हुंति गुरुमूले | विणओ गुरुमूलेत्ति अ गुरुणं आसायणा तम्हा ||२२|| जाइं भणिआइं सुत्ते ताइं जो कुणइ कारणज्जाए । सो न हु भारियकम्मो नु गणेइ गुरु गुरुट्ठाणे ||२३।। सो गुरुमासायंतो दंसणणाणचरणेसु सयमेव । सीयति कत्तो आराहणा से तो ताणि वज्जेज्जा ||२४||
|| आसायणनिज्जुत्ती सम्मत्ता-३ ॥ चू०-आसादणाए सबलो भवति । एतेणाभिसंबंधेण आसादणज्झयणं पण्णत्तं, तस्स उवक्कमादि चत्तारि दारा वन्नेउं अधिगारो से अणासादणाए, तप्परिहरणत्थं आसादणाओ वणिज्जंति । नामनिप्फन्नो निक्खेवे आसादणत्ति, षड़ विसरणगत्यवसादनेषु । आयं सादयति आसादणा । अहवा स्वदखई आस्वादने इत्येतस्य धातोः रूपं भवति । आस्वादना तत्थ गाहा
आसायणाओ दुविहा मिच्छा-पडिवज्जणा य लाभे अ । लाभे छक्कं तं पुणं इट्ठमणिटुं दुहेक्केक्कं ||१|| गाहा १५ ।
आसादणा दुविधा मिच्छापडिवत्तितो य लाभे य । तत्थ लाभे छक्कं णामादी । णामढ़वणाए पूर्ववत् । दव्वक्खेत्तकालभावा एक्केक्का दुविधा-इट्ठा य अणिठ्ठा य । तत्थ द्रव्यं प्रति निज्जराए लाभो इट्ठो अणिट्ठो य । अणिट्ठो तधा साधू तेणे० गाहा १६ ॥
साहु तेणे ओग्गह कंतारविआल विसम-मुहवाही । जे लद्धा ते ताणं भणंति आसायणाउ जगे ||२||
साधुस्स चोरेहिं उवधिम्मि हीरमाणे जं आचरति तत्थ निज्जरालाभो andednadesesidendidise| १९ laddedesddlesaldandana
