________________
(૪૭૪) અથ–સ્વચ્છ દીપણારૂપી લતાના મૂળસરખા તથા વડીલામતે પણ પ્રતિકલા એવા પિતાના આત્માને ફરીફરીને નિંદતી એવી તે કમલા વિચારવા લાગી કે, દુર છે
वर्योज्ज्वलगुणस्वर्ण-पूर्णेऽमुष्मिन् निधाविव ॥ ફીનમાથા વાઢાઉં ! હા રમાનારીધિ | શરૂ II
અર્થ-વખાણવાલાયક ઉજજ્વલ ગુણોરૂપી સ્વર્ણથી ભરેલા નિ. ધાનસરખા આ ધમ્બિલ પ્રતે પણ મેં અભાગણીએ અરેરે! શમશાનની હાંડલીની બુદ્ધિપૂર્વક વ્યવહાર કર્યો. એ ૬૩ છે
रक्षिताशेषविपदं । दत्तनि:कंपसंपदं ॥ अमुं कल्पद्रुमल्पद्रु-तुल्यमहमलंभयं ।। ६४ ॥ અર્થ–સવ આપદાઓથી રક્ષણ કરનાર તથા નિશ્ચલ સંપદા આપનાર એવા આ કલ્પવૃક્ષને મેં તુચ્છ વૃક્ષની બરોબર ગણે.
किं भ्रांता किमु दिङ्मूढा । किं सोन्मादा किमुन्मदा ।। अभूवं यददामत्र । चिंतारत्ने दृषदृशं ॥ ६५ ॥
અથ – શું હું ભ્રમિત થઈ હતી ? કે દિમૂઢ બની હતી? કે ઉન્માદી થઈ હતી ? કે મદન્મત્ત થઈ હતી ? કે આ ચિંતામણિ રતમાં પણ મેં પત્થરની દષ્ટિ ધારણ કરી ! છે ૬પ છે
सरघावन्ममानेका-क्रोशदेशशतैरपि । મરાશિવ નાદ્ભુખ્યા રોડાં નાતુ મનાગરિ
અથ–મધમાખની માફક મારાં અનેક આકોરૂપી સેંકડો ગમે દંશથી પણ મહાન વૃક્ષની પેઠે આ ધમ્મિલ જરા પણ લોભ પાપે નથી. ૬૬ છે
तृणदेऽपि पयोदाभि-स्तिरश्चीभिर्न मे तुला । विषदाभिः पयोदेऽपि । भुजंगीभिस्तु सोचिता ॥ ६७ ॥
અર્થ:–ઘાસ દેનારતે પણ દૂધ આપનારી તિર્ધચીસાથે પણ મારી તુલના થઇ શકે તેમ નથી, પરંતુ દૂધ દેનારને પણ ઝેર દેનારી નાગણ સાથે મારી તુલના કરવી ઉચિત છે. ૫ ૬૭ છે સાવંતતિ સમાજ દરવાજા વિસર તાર | उपर्युपरि विद्धो यै-धैर्यप्राणान् मुमोच साः॥ ६८ ॥
અર્થ-એમ વિચારતી થકી તે પ્રેમાળ કમલા એવાં તે કટાક્ષરૂપી બાણે ફેકવા લાગી કે જેથી ઉપરાઉપર વીંધાયેલ તે ધમિલ પિતાના ઘેર્યરૂપી પ્રાણેને છોડવા લાગે છે ૬૮
