________________
( ૧૭૮ )
संवलिंकारसुभग - मनाद्धत्य महासनं ॥
आलुलोके कुमारं सा । भूमिष्टमिव वासवं ।। २१ ।। त्रिभिर्विशेषकं ।।
અર્થ:—સવ અલકારાથી મનાતુર બનેલા, તથા ઉદ્ધતાઇ રહિત મહાન આસનવાળા જાણે પૃથ્વીપર રહેલ ઇંદ્ર હોય નહિ એવા તે ગુણવાં કુમારને તેણીએ જોયા. ૫ ૨૧ ૫
अहो मूर्तिरहो स्फुर्ति रहो अस्य प्रसन्नता ॥ ध्यायंत्या इत्यसौ तस्या --वकारोचितगौरवं ॥ २२ ॥
અર્થ:—અહા ! આનુ' સ્વરૂપ ચાલાકી તથા પ્રસન્નપણું' કેવું છે ! એમ વિચારતી એવી તે રાજકુમારીના તેણે ઘણેાજ આદરસત્કાર કર્યાં. भूरिभूरमणस्थान- भ्रमसंजनितश्रमं ॥
कुमारे तत्र सच्छाये । स्थितमालीय तन्मनः || २३ ॥
અ:—ઘણા રાજાઓના ઉતારે ભમવાથી થાકી ગયેલુ. “તેણીનું સન મનેાહુર છબીવાળા તે ગુણવર્મા કુમારપ્રતે સ્થિર થયું. ર૩॥ आगादथ निजागारं । पतीयंती तमेव सा ।।
સત્રય વં મનો મુવવા । પ્રિયવાપરીને ॥ ૨૪
અર્થ :—પછી તેનેજ પેાતાના સ્વામી તરીકે નિશ્ચય કરીને તે કુમારીકા પેાતાના સ્વામિના ચરણની સેવા માટે પેાતાનું મન ત્યાંજ મુકીને પેાતાના ઘેર આવી. ॥ ૨૪ ૫
हारं हार्दमिव स्नेहं । दत्वा संदेशकं च सा ॥ स्वधात्रीं प्रेषयामास । समीपे गुणवर्मणः ॥ २५ ॥
અ:—ત્યારબાદ પેાતાના હૃદયના સ્નેહુને જેમ, તેમ હાર તથા સદેશા આપીને પોતાની એક ધાવમાતાને તે ગુણવાં કુમારપાસે તેણીએ માકલી. ૫ ૨૫ ૫
तेन गौरविता गाढं । विजनीकृत्य कृत्यवित् ॥
સા યાનહાર નિયોગ | હારહસ્તા નૃÎni || ૨૬ ।। અ:—તે ચતુર કુમારે પણ એકાંતે તેણીને ઘણા સત્કાર કર્યાં, પછી તેણીએ હાથમાં હાર લેકને કપટરહિત ગુણવાં કુમારને કહ્યું કે,
कुमारं हारदंभेन । त्वत्कंठेऽस्ति निधापिता |
3
ડુબ્યા નવયેવ । નરમાના રમાય ॥ ૨૭ ||
