________________
( ૧૭૭ )
અ:—પછી તે બુદ્ધિવાળી કુમારિકા વેષબદલ કરીને રાત્રીએ સખીસહિત ભમરીનીપેઠે તે સર્વ રાજાઓના ઉતારામાં ભમવા લાગી. અયં વિટ રાશી—ચાર્યાશ્યતાં વિ
अयं क्षीव इव स्वीय – कलागर्वेण मूर्च्छितः ।। १५ ।।
અર્થ:—હે સખી! તું જો? આ રાજકુમાર તેા લફંગાની પેઠે ગલીચ ભાષામાંજ ચતુર જણાય છે, અને આ તે। માયલાની પેઠે પાતાની કલાના ગર્વથીજ મૂતિ થયેલા છે. ૫ ૫ ૫
अयं व्याल इवोत्ताल - रोषणः प्रणयिष्वपि ॥
ગયું વિદ્યુતવન્યાય—ાવયોવતાં દક્ષ ॥ ૬ ॥ અર્થ:—આ તે સનીપેઠે સ્નેહીઓમાં પણ અતિ રાષવાળા છે, અને આ તા લક્ગાનીપેઠે આપણાપર પેાતાની વિકારી દૃષ્ટિ ફેકે છે. ૧૬ अयं ग्रामीणवद्विद्व-गोष्टीसुख बहिर्मुखः
अयं पशुरिवालापं । न तनोत्यतिथावपि ॥ १७ ॥
અર્થ:—આ તા ગામડીઆની માફક વિદ્વાને સાથેના વાર્તાલાપથી રહિત છે, અને આ તા પશુનીપેઠે પરણાસાથે પણ કઈં વાતચીત કરતા નથી. ॥ ૧૭ ।।
बदत्येवम सच्चित्त-तोषा दोषान्महीभुजां ॥
લા નશામ કુમારણ્ય । નિવાસ શુળનર્મળઃ ॥ ૨૮।। ચતુર્મિં જાવજે ।। અ:—એવી રીતે રાજાઓના દાષાથી મનમાં અસંતુષ્ટ થયેલી તે કુમારીકા ગુણવાં કુમારને ઉતારે ગઇ. ॥ ૧૮ ॥
તંત્ર મિત્રે: સજ્જ નેĖ 1 શેપનું મનાજ શ્મિટૈ; ।।
श्रुतामृतस्य तत्वज्ञैः । समीतिप्रीतमानसं ॥ १९ ॥ અઃ—ત્યાંમિત્રોસાથે જરા હાસ્યપૂર્વક સ્નેહુ દેખાડતા, તથા શાસ્ત્રામૃતના તત્વને જાણનારાઓની સાથે પ્રીતિપૂર્વક ખુશથયેલ મનવાળા, निक्षितं दृशं त्रिग्धां । पादपातिषु पत्तिषु ॥
છૂછાવતાં જહાજોહા—દ્યુમ્નાનું વિસ્મયાજિ ્: || ૨૦ || અ:—નમસ્કાર કરતા નાકરાપર સ્નેહુયુક્ત દૃષ્ટિ નાખતા, કલાથાન લેાકેાની ક્લાએ જોઇને આશ્ચયથી મસ્તક ધુણાવતા, ૫ ૨૦ u ૨૩ સક્રિય પ્રેસ-જામનગર.
