________________
૨૭૫
તત્વાર્થાધિગમસૂત્ર
कथं भवति मुक्तस्य, सुखमित्यत्र मे शृणु ॥२४॥ लोके चतुविहार्थेषु, सुखशब्दः प्रयुज्यते; .विषये वेदनाभावे, विपाके मोक्ष एव च ॥२५॥ सुखो वह्निः सुखो वायु-विषयेष्विह कथ्यते; दुःखाभावे च पुस्वः, सुखितोऽस्मीति मन्यते ॥२६॥ पुण्यकर्मविपाकाच्च, मोक्षे सुखमनुत्तमम् कर्मक्लेशविमोक्षाच्च, मोक्षे सुखमनुत्तमम् ॥२७॥ सुस्वप्नसुप्तवत् केचि-दिच्छन्ति परिनिर्वृतिम् तदयुक्तं क्रियावत्त्वात्, सुखानुशयतस्तथा ॥२८॥ श्रमक्लममदव्याधि-मर्दर्नेभ्यश्च सम्भवात्; मोहोत्पत्तेविपाकाच्च, दर्शनजस्य कर्मणः ॥२९॥ लोके तत्सदृशो ह्यर्थः, कृत्स्नेऽप्यन्यो न विद्यते; ... उपमीयेत तद्येन, तस्मान्निस्ममं सुखम् ॥३०॥ लिङ्गप्रसिद्धेः प्रामाण्या-दनुमानोपमानयोः; अत्यन्तं चाप्रसिद्धं त-द्यत्तेनानुपमं स्मृतम् ॥३१॥ प्रत्यक्षं तद्भगवता-मईतां तैश्च भाषितम्। गृह्यतेऽस्तीत्यतः प्राज्ञै-र्न च्छद्मस्थपरीक्षया ॥३२॥ સિદ્ધિગતિના સુખ સમું નથી કોઈ સુખ સંસારમાં, જે નાશ પામે નહિં અવ્યાબાધ કહ્યું છેશાસ્ત્રમાં પરમર્ષિના વચનો ઉપર વિશ્વાસ ધરીને માનીએ, તો પરમપદના પરમસુખને પામીએ દુઃખ વામીએ /૧૭ આઠે કરમનો અન્સ કરીને શરીર છોડ્યું સર્વથા, એ મુક્તિના આત્મા વિષે શું સુખ છે ? સાંભળ તથા; આ લોકમાં લોકો કહે સુખ ચાર રીતે યુક્તિથી વિષયો વિષે, દુખ દૂર થાતાં, શુભવિપાકે, મુક્તિથી ૧૮
