________________
॥ योगद्वारवर्णनम् ॥ (३५) वचनयोग. आ पण काययोग विशेषज छे.
औदारिकादि शरीरना आलंबनवडे आत्मानो जे व्यापार ते काययोग. (मनोयोगना ४ प्रकार )
१ मोक्षमार्गने अनुकूळ एवो मनोव्यापार ते सत्य मनयोग. २ मोक्षमार्गने प्रतिकूळ एवो मनोव्यापार ते असत्य मनोयोग, ३कंइक सत्य अने कंइक असत्य एवो मनोव्यापार ते मिश्र मनोयोग, ४अने मोक्षमागने अनुकूळ नहिं, तेम प्रतिकूळ पण नहिं एवो, अथवा जेमां चिंतवनना वस्तु स्वरूपनो निर्णयभाव न होय( अमुक आ रीते छे, अथवा आ रीते नथी एवा निर्णय विनान चितवन) ते असत्याऽमृषा अथवा व्यवहार मनोयोग छे.
ए प्रमाणे चारे अर्थ वचनयोगना संबंधमां उच्चार करवा पूर्वक विचारवा.(१)अहिं सत्यमनोयोग अने सत्य वचनयोगना १०-१० भेद छे तेनुं स्वरूप वचनयोगद्वारा (सुगम समजातुं होवाथी ) दर्शावाय छे
"जणवय सम्मय ठवणा, नामे रुवे पडुच्च सच्चे अ । ववहार भाव जोगे, दसमे ओवम्मसच्चे अ ॥१॥"
अर्थ:-जनपदसत्य, सम्मतसत्य, स्थापनासत्य, नामसत्य, रूपसत्य, प्रतीत्यसत्य, व्यवहारसत्य, भावसत्य, योगसत्य, अने १० मुं उपमासत्य.१त्यां जे देशमा जे भाषा बोलाती होय ते देशमा ते भाषाथी बोलायलो शब्द सत्य कहेवाय, जेम गुजरातमां पाणीने पाणी कहे छे, अने बीजा कोइ देशमां पाणीने पिच्च कहे के तो ते पाणीने ओळखावनार पिच्च शब्द असत्य नथी पण जनपद-(देश) सत्य छे.
२ अनेक वस्तुमां तेवा गुण होवा छतां पण पंडितजनोए अमुकनुज नाम अमुक ठराव्यु होय, जेम " पंक" एटले कादवमां
