________________
॥ दंडकेषु गत्यागतिद्वारम् ||
॥ मूळ गाथा ३० मी० ॥ पजत्तसंखगब्भय, तिरियनरा निरयसत्तगे जन्ति । निरयउवहा एएसु, उववजंति न सेसेसु ॥ ३५ ॥ ॥ संस्कृतानुवादः ॥ पर्याप्त संख्येयामुर्गर्भजतिर्यग्नरा नरकसप्तके यान्ति । नरकोत्ता एतेषूपपद्यन्ते न शेषेषु ॥ ३५ ॥
॥ शब्दार्थः ॥
पज्जत्त - पर्याप्त
संख - संख्यात आयुष्यवाळा
गव्भय – गर्भज
तिरिय - तिर्यच
नरा - मनुष्यो
निरय- नरकमां
सत्तगे - सात (माँ)
जन्ति - जाय छे, निरयनरकमांथी
. (१२९)
उवट्टा - नीकळेला जीवो
एएस - ए बन्नेमा उववज्जन्ति उपजे छे
न - नथी उपजता सेसेसु - बाकीना दंडकोमां
गाथार्थः - पर्याप्त संख्यात आयुष्यवाळा गर्भज तिर्यंच अने पर्या० संख्यायुष्यवाळा गर्भज मनुष्यो साते नरकमां जाय छे, ए नारकनी आगति कही, अने नरकमांथी निकळेला (अर्थात् ) नारको ए बेमां ज उपजे के पण बाकीनन (२२) दंडकोमां उपजता नथी ए नारकनी गति कही,
विस्तरार्थः --- पर्याप्त संख्यात आयुष्यवाळा गर्भज तिर्यचो अने एज विशेषणवाळा ग० मनुष्यो सात नरकमां जाय ए नारकमां आगति सामान्यथी कही, अने विशेषथी आ प्रमाणे
रत्नप्रभामा - १५ कर्म० मनु० -५ ग० ति० -५ समु०
