________________
आंखने आनंदकारी मनोहर थइ गयुं ॥ ४१॥ घणो मोटो अन्याय करवाथी पूजनीक मोटा कुळनी पडतीनी माफक ते केरी झरना तापथी पाकट थइने जलदीथी जमीन उपर टूटी पडी ॥ ४२ ॥ तुष्टचित्त वनपाळे सघळी इन्द्रिओने हर्षित करवावाळा ते फळने लावीने राजाने अप्युं ॥ ४३ ॥ राजाए व्याकुलतापूर्वक ते प्राणहारी झेरथी पाकेला मनोहर फळने जोइने पोताना युवराज पुषने आप्युं. राजपुत्रे प्रसाद एम कहीने लीधुं अने. घोर:: कालकुट झेरनी समान तेज वखते खाइ लीधुं ॥ ४४ – ४५ ॥ ते राजपुत्र फल खातांना साथेज मरण पाम्यो. ते उचितज छे. दुष्ट चीज सेवा करेली कोना जीवने हरती नधी? ॥ ४६ ॥ राजाए षोताना पुत्रने मरेलो जोइ क्रोधित थइने बागनी शोभा राखवावाला ते आम्र वृक्षने (आंबाने) तेज वखते कपावी नांख्युं ॥ ४७ ॥ खांसी, शोष, कोट, वमन, शूळ, क्षय, श्वास वगेरे दुःसाध्य रोगोथी पीड़ाता जीववाथी केटाळेला पुरुषोए सांभल्युं के :-राजाए झेरी आम्रवक्षने कपावी नांख्युं छे, तेथी ते सघळाए मरवानी इच्छाथी तेनां काचां फळ लावीने खावां मांड्या. परंतु ते खातां सायेज ते सघळा रोगी तरत रोग रहित थइने कामदेवना जेवा सुंदर थइ गया ॥ ४८-४९-५० ॥ राजाए ए वात सांभळी त्यारे आश्चर्य थइ ते रोगीओने बोलावीने तेमने प्रत्यक्ष ओइने घणो अनिवार्य पश्चाताप कर्यो ॥५१॥ हाय! विचित्र पांतराओथी पृथ्वी मां मंडल- भूषण सवळा प्रकारना वांछितफलने आपवावाळा, चक्रवर्तिनी माफक छे उदय मेनो एवा उंचा आंबाना झाडने विचार रहित कोषयी अधचित थइने में जडसाथे केम कपावी नांख्युं ॥१२॥
