________________
एक तरफ नदीनो किनारो अमे बीजी तरफ वाघ छे, शुं करूं? आपदामां पड्यो छु ॥ ३९ ॥ यज्ञाए कयु के, तमे ए चिंता छोडी दो अने स्वस्थ थाओ, पोताना चित्तने बगाडो नहि, हुं जे कहुं छु ते करो ॥ ४ • ॥ हे सज्जन, आपणे बने घणुं द्रव्य लईने कोई बीजे गाम जईए तो सारी रीते मनोहर सुख भोगवतां आनंद करीशुं अने अत्यंत मुशीबते मळता एवा मनुष्य भवने सफळ करीशुं तथा जती जुवानीनो सारभूत मनोहर रस पीशुं ॥ ४१-४२ ॥ ए माटे हे प्यारे ! व्याकुलता छोडीने तमे बे मुडदा लावो. सघळाना जाणवामां न आवे एवो अहिंथी जवानो उपाय हुं करशि ॥ ४३ ॥ आ सांभळीने तेणे यज्ञानी सघळी आज्ञाओ प्रसन्नचित्तथी कबुल करी. ते नीतिज छे के कामिपुरुष एवा कार्योमां मूर्ख होता नथी ।। ४४ ॥ ए पछी बटुके रात्रे जईने स्मशानमांथी बे मुडदां ! लावीने घरमा क्या. ते उचितज छे स्त्री, कहेलं एवं कर्तुं साहस पुरुष करतो नथी ? ॥ ४५ ॥ ते यज्ञाए एक मुडदाने ओरडीमां अने बीजाने घरनी अंदर नांखीने सघळु धन लईने घरने आग लगाडी दीधी, अने ॥ ४६ ॥ शिकारीनी फांतीथी मृगनी माफक ते वस्तीमांथी तरत नीकळीने ते बनेए उत्तर तरफनो रस्तो लीधो ॥ ४७ ॥ ते सळगली अग्नि सघळा घरने बाळीने धीरे धीरे होलवाई गई. अने वस्तीना लोक पण फक्त रोखने जोईने विचार करवा लाग्या के ॥ ४८ ॥ जुओ : आ अग्निए सतिओमां अग्रणी गुणवती ब्राह्मणीने बटुक साहत केवां बाळी मूक्यां ?।। ४९ ॥ अंदरना अने बहारना बन्ने मुडदांनां हाडकां जोईने मनमाने मनमां चिंता करता ते सघळा माणसो पोत पोताने
