________________
બત્રીશી-૧૪, લેખાંક-૮૩
૮૯૫ કારણો જ વિશેષ પ્રકારના પરિણામના પ્રભાવે મોક્ષના કારણ તરીકે પરિણમે છે.
શંકા : ક્રિયાને પણ મોક્ષનું કારણ કહી છે. ક્રિયા વિનાનો ભાવ પાંગળો છે. એટલે એ અકિંચિત્કર બની જશે.
સમાધાનઃ તમારી વાત બરાબર છે. પણ ભિન્નગ્રલ્પિકજીવને ક્રિયા હોતી નથી એવું તમને કોણે કહ્યું? એને વિરતિક્રિયા ન હોવા છતાં શુદ્ધ શ્રદ્ધાનુસારિણી શુશ્રુષા તો હોય જ છે. આશય એ છે કે એને “જિનવચનો પ્રમાણભૂત છે” આવી પ્રતીતિરૂપ શુદ્ધ શ્રદ્ધા હોય છે. વળી જિનવચનો પ્રમાણભૂત ભાસ્યા એટલે એને સાંભળવાના મનરૂપ શુશ્રુષા ઊભી થાય જ. આ શુદ્ધ શ્રદ્ધાનુસારિણી શુશ્રુષા છે. એ ભાવને અકિંચિકર બનવા હોતી નથી.
પ્રશ્નઃ આ શુશ્રુષાદિરૂપ સમ્યગ્રક્રિયાને કોણ ખેંચી લાવે છે?
ઉત્તર : પૂર્વોક્ત ઊહાપોહ આ ક્રિયાને ખેંચી લાવે છે. એ કઈ રીતે ખેંચી લાવે છે તે હવે આગામી લેખમાં જોઈશું.
ઊહાપોહ સમ્યગ્રક્રિયાને ખેંચી લેખાંકન લાવે છે. એ વાત છેલ્લે ગયા લેખમાં
જોયેલી. હવે, એ કઈ રીતે ખેંચી - ૮૩ | જ
લાવે છે ? એ આ લેખમાં જોઈએ.
પુરુષને પૌગલિક સુખનો અતિ અતિગાઢ રસિયો પ્રકૃતિએ અનાદિકાળથી બનાવેલો છે. આ સુખમાટે પુરુષને તીવ્ર વિષય-કષાયમાં તાણી જવો એ પ્રકૃતિની, પુરુષનો અભિભવ કરવારૂપ પ્રવૃત્તિ છે. આ પ્રવૃત્તિ અટકી જવી એ પ્રકૃતિની અપ્રવૃત્તિ છે. તથા પુરુષ વિષયકષાયનું જોર ઘટાડવાનો પુરુષાર્થ
