________________
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
'अहह अहो ! अच्छरियं पेच्छह तियसा ! जिणो महावीरो । जं एगराइयाए चिट्ठइ अइनिच्चलो झाणे ॥२०॥ जइ लग्गंति सुरिंदा असेससुर सेन्नपरिवुडा कहवि । तिलतुसमित्तं पि जिणो चालिज्जइ नेय झाणाओ ॥२१॥ जइ वा विहु असुरवई नर - विज्जाहरपहू वि जइ कहवि । चालंति तह वि न चलइ भयवं सद्धम्मझाणाओ ॥२२॥ अहवा जइ तेलुक्कं सव्वं मिलिऊण कहवि चालेइ । तहविहु न चलइ भयवं निक्कंपो सिद्धिखेत्तं व' ॥२३॥ तं सुरवइणो वयणं सोऊणं भत्तिनिब्भरंगस्स । इंदसमाणयरिद्धी संगमय क्खो सुरो तत्थ ||२४|| मिच्छत्तमोहियमणो पावो अइघोररोद्दपरिणामो । चितेइ पडिनिविट्ठो 'इंदो रागेण उल्लवइ ॥२५॥ कि माणुसमेतं पहु तियसा वि न खोभिउं समत्थ त्ति । ता सच्वं जं पहुणो नियइच्छाए पयंपंति' ॥२६॥
इय चिंतिऊण एसो जंपइ तियसाण मज्झयारम्मि | 'भो भो पेच्छह इंदो अघडंतं भणइ रागाओ ||२७||
तेलुक्कं असमत्थं ति पेहए जस्स चालणं काउं । अज्जेव पासह इमं मम वसगं भट्ठजोगतवं' ॥२८॥ इय भणिऊणं एसो समागओ भयवओ समीवम्मि । तारिसजोगसमग्गं दद्धुं वीरं तओ कुविओ ॥२९॥ मुंचइ धूलीवरिसं तेणं आनासियं समोहो । 'खुभिओ न व ?' त्ति जोयइ विभंगनाणेण सो दुट्ठो ॥३०॥ पासइ छज्जीवहियं झायंतं जिणवरं तओ रुट्ठो । मुंचइ पिवीलियाओ सुतिक्खतुंडाओ घोराओ ॥३१॥
तार्ह व सिरिवीरजिणो चालणिसरिसो तओ विणिम्मविओ । जा न वि खुभिओ तत्तो उसे सो विउव्वेइ ||३२||
१. सं. वा.सु. 'रसिद्धप ।
५९