________________
३०४
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
वरसाविया वणियसुया तीए सगासम्मि जाइ अणवरयं । सा देवी तीए विय विबोहिया जिणवरमयम्मि ||६|| अह अण्णया कयाई पसवई देवी अणोवमं पुत्तं । तस्स पियामहनामं अभग्गसेणो त्ति परिविहियं ॥७॥ सो जाव किंचि वत्तो जाओ ता मेलिऊण एगं ते । निययसहोयरवंदं पभणइ अह दुम्मुहो राया ॥८॥ 'पिउणो पुट्ठीए सुओ पालइ रज्जट्ठिई जओ एसा । एएण कारणं रज्जं तुम्हाण नत्थि ति ॥९॥ . इरेहिं तओ भणिओ 'दुम्मुह ! मा भणसु एरिसं वयणं । सिरिसेर्णपिट्ठओ नणु जं जोग्गं तं करिस्सामो' ॥१०॥ तो दुम्मुहेण भणियं 'जो भणिही तस्स अग्गओ एवं । सो जमरायस्स गिहे वच्चिस्सइ पाहुणो सिग्घं ॥११॥ एयं च तक्कुमंतं सोउं एगेण मंतिणा कहियं । धावीए सा वि तओ अभयसिरीए कहइ सव्वं ॥ १२ ॥ ती विपणो सिट्ठे सो च्चिय आलोचिऊण सह तीए । निग्गमणं मह जुत्तं इय हियए निच्छयं कुणइ ॥ १३ ॥
अभयसिरी वि सहीए पुत्तं घेत्तूण जाइ पासम्मि । अक्खइ सव्वं कज्जं संगग्गयं सा ततो भणइ ॥१४॥ 'कह वच्चिहिसि धराए अइखरफरुसाए भगिणि ! पाएहिं । किंतु नियकम्मवसया जीवा पावेंति सुह - दुक्खे' ॥१५॥ तो जाव छण्णवेसो समागतो नरवई ततो ताणि । निग्गंतुं नयराओ मग्गम्मि कति दुक्खेणं ॥ १६ ॥ चलइ सुद्दा वितओ अब्मणुवंचेवि ताणि वि कमेण । रयणीए जंताई पडियाई महा अरण्णम्मि ॥१७॥
संपीडियाइ अहियं छुहा - तिसाईहिं गिम्हकालो त्ति । वारंवारेण तयं वहंति कुमरं सुदुक्खेण ॥१८॥
१. ला. 'णपुटुओ ॥ २. ला. सगग्गरा सा ॥
