________________
३०५
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
एत्थंतरम्मि सूरो समुग्गओ तदुवयारहेडं व । किं वा चोज्जं मित्तो गोरवइ जमेत्थ पहियजणं ॥१९॥ अह तक्खणम्मि ताई सत्थं पेच्छंति रण्णमज्झम्मि । मित्तेण व नियगेहं पयासियं चित्तसुहजणयं ॥२०॥ तं पेच्छिऊण ताई सत्थे वच्चंति हिटुचित्ताई । पुट्ठाई धणएणं सत्थाहेणं 'कुओ तुब्मे' ? ॥२१॥ तो जंपइ अभयसिरी "एसो रज्जाउ टालिओ ताय ! । नियदाइएहिं एत्थं पडिओ भीमम्मि रणम्मि ॥२२॥ के दूरे नंदपुरं? गंतव्वं ताय ? तत्थ अम्हेहिं । ता जंपइ सत्थाहो "दूरे तं पुरवरं पुत्त ! ॥२३॥ किंतु भए सह तुब्मे वच्चंताई सुहेण पाविहह" । तो ता इं तेण समयं वोलिति सुहेण तमरणं ॥२४॥ कुमरो वि नियगुणेहिं हत्थं हत्थेण तत्थ संचरइ । सत्थम्मि इय कमेणं पत्ताई तत्थ नयरम्मि ॥२५॥ आपुच्छवि सत्थाहं विमणमणाई नियत्तिउं तत्थ । बहुसुक्कतरुवरम्मी आरामम्मी पविट्ठाई ॥२६॥ तत्थ य मालागारिं पुष्फसिरि भणइ अभयसिरिदेवी । "किं भद्दे ? आरामो बहुसुक्को दीसए एसो' ? ॥२७॥ तो जंपइ पुष्फसिरी 'भगिणि ! न जाणामि कारणं एत्थ । किंतु अकम्हा सुक्का जे जे रुक्खा इह पहाणा' ॥२८॥ 'उप्पाउ' ति मुणित्ता नियसीलगुणेण साविठं झ त्ति । अप्पुव्वपत्त-फल-फुल्लरेहिरै कुणइ तं देवी ॥२९॥ तो रोमंचियदेहा पुष्फसिरी गिहिउं तयं कुमरं । खिल्लावंती जंपइ 'तुब्मे कस्सित्थ अतिहीणि' ? ॥३०॥ देवीइ तओ भणियं 'तुब्भं चिय भगिणि ?' तो इमा तुट्ठा ।
घेत्तूण ताणि सिग्धं वच्चइ निययम्मि गेहम्मि ॥३१॥ मूल. २-३९
