________________
२९९ .
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
पुरिसेहिं तयं सिटुं निवस्स सो मण्णिउं गहं लग्गं । पेसेइ मंत-तंताइवाइणो तेहिं किरियाए ॥१९१।। आढत्ताए भाले चढाविउं लोयणे फुरुफुरंती । आकोसिऊण गाढं अहिययरगहं पदंसेइ ॥१९२॥ तो तेहिं परिचत्ता हिंडइ नयरस्स मज्झयारम्मि । डिभेहिं परियरिया, हम्मंती कट्ठलिट्टहिं ॥१९३॥ इय एवमाइ सव्वं कवडग्गहदंसणं पयासेइ । सीलस्स रक्खवणत्थं, धम्मं हियएण सरमाणी ॥१९४॥ अह अण्णया कयाई बहुविहलोए हिं परिखुडा बाला । निम्मल्लमालियतणू गायइ जिणरासयं रम्मं ॥१९५।। तं दटुं जिणदेवो पुच्छइ 'को तं गहोऽसि जिणभत्तो ?'। . सा भणइ 'ससागारं तेण न साहेमि नियनाम' ॥१९६।। बीयम्मि दिणे उज्जाणसम्मुहं जाव चल्लिया एसा । तो डिभाई लोगो नियत्तिउं जाइ सट्ठाणे ॥१९७॥ सा वि हु एगंतठिया वंदइदेवे विहीए जा तावए । कत्तो वि हु जिणदेवो समागओ तो तयं दटुं ॥१९८॥ वंदामो त्ति भणित्ता पणमइ सीसेण सा वि वरसड्ढुं । नाऊणं नियचरियं अक्खइ सव्वं जहावत्तं ॥१९९॥ तो जंपइ जिणदेवो "वच्छे ! तुह गविसणत्थमायाओ । भरुयच्छाओ अहयं पट्ठविओ वीरदासेण ॥२०॥ जम्हा सो मह मित्तो, पाणपिओ पेसिओ अहं तेण । ता परिचयसु विसायं सव्वं पि हु सुंदरं काहं ॥२०१॥ पर किंतु हट्टमग्गे घडगसहस्सं घयस्स महतणयं । जं चिट्ठइ तं तुमए लउडपहारेहिं भेत्तव्वं" ॥२०२॥ इय संकेयं काउं दोन्नि वि पविसंति नयरमज्झम्मि । विहिउं च बीयदिवसे सव्वं जं मंतियं आसि ॥२०३॥ १. ला. 'लोएण ॥
