________________
२९८
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः गाढयरं रुसिऊणं जाव पवत्तेइ तिक्खदुक्खाई । सा वेसा ता इयरा सुमरइ परमिट्ठिवरमंतं ॥१७८॥ तस्स पभावेण तओ, तड त्ति पाणेहिं हरिणिया मुक्का । रण्णो निवेइयम्मि, तम्मरणे भणइ तो राया ॥१७९।। "किंचिसरूवं अण्णं तट्ठाणे ठेवसु गुणगणसमग्गं+. भो मंति ! ममाऽऽणत्ति सिग्घं संपाडसु इम' ति ॥१८०॥ नरवइणो आणाए मंती जा तत्थ जाइ ता सहसा । दट्ठण नम्मयं सो अच्चंतं हरिसिओ चित्ते ॥१८१॥ जंपइ 'मेहरियपयं भद्दे ! तुह देमि रायवयणेणं' । सा वि तयं पडिवज्जइ परिभाविय निग्गमोवायं ॥१८२॥ ठविऊण मेहरिं तं मंती वि हु जाइ निययठाणम्मि । सा वि हु हरिणीदव्वं, वेसाणं देइ परितुट्ठा ॥१८३॥ तं कहियं केणाऽवि हु रण्णो तेणाऽवि जंपियं एवं । आणेह तयं एत्थं जंपाणं जाइ तो रम्मं ॥१८४॥ आरोविऊण तम्मि जा पुरिसा निति नयरमज्झेणं । ता चितइ "मह सीलं को खंड जीवमाणीए ? ॥१८५॥ को पुण इत्थ उवाओ?" चितंती नियइ एगठाणम्मि । अइकुहियदुब्भिगंधं पवहंतं गेहनिद्धवणं ॥१८६॥ तं पेच्छिऊण जंपइ 'भो भो बाढं तिसाइया अहयं' । तो मेल्लावइ जाणं जाणवई दरिसिउं विणयं ॥१८७॥ जा आणंति जलं ते ताव इमा उत्तरित्तु जाणाओ । सव्वंगियमप्पाणं चिक्खिल्लेणं विलिपेइ ॥१८८॥ . पियइ तयं दुग्गंधं अमयं नीरं ति भाणिउं बाला । लोलए महीइ पंसुं खिवइ सिरे देइ अक्कोसे ॥१८९॥ पभणइ य 'अहो लोया ! अहयं इंदाणिया ममं नियह' । गायइ नच्चइ रोवइ भयभीया सीलभंगस्स ॥१९०।।
१. सं.वा.सु ठवह ॥ .
