________________
२७२
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
एवं जपंताओ ताओ पत्ताओ तत्थ उज्जाणे । रमिउं सुइरं कालं गयाओ नियएसु ठाणेसु ॥३१॥
तओ भणिया अभयाए नियया पंडिया नाम धाई जहा 'अम्मो ! मए एवं पइण्णा कया ता जहा तेण सह संपत्ती भवइ तहा करेहि' । पंडियाए भणियं "पुत्ति ! न सुटु मंतियं, जओ
अवि चलइ तियससेलो सुक्कइ जलही वि पडइ गहचक्कं । तह वि सुदंसणचित्तं, मणयं पि हु चालिउमसक्का ॥३२॥ जम्हा सो हु महप्पा परनारीसंगमाउ विणियत्तो । इह-परलोगविरुद्धं न एरिसं कुणइ पलए वि ॥३३॥ न य आणेउं तीरइ जम्हा सो सावओ गुणसमग्गो ।
सयलवरनीइकुसलो तम्हा विहला तुह पइण्णा" ॥३४॥
देवीए भणियं 'जइ एवं तहावि एक्कवारं कहिंचि आणेहि, पच्छाऽहमेव भलिस्सामि' पंडियाए भणियं 'जइ एस ते निच्छओ ता अत्थि एक्को उवाओ जम्हा सो पव्वदियहेसु सुण्णगेहाइएसु काउस्सग्गेण ठाइ, ता जइ परं कहिंचि तहट्ठिओ चेव आणिज्जइ' । देवीए भणियं ‘एवं पि चिंतेहि आणयणोवायं' ।
एवं च वच्चंतेहि केहिचि दिणेहिं समागओ कोमुईमहूसवो । तत्थ य समाइटुं नरवइणा जहा "घोसेह पंडहेण सव्वत्थ-सयलनरलोएण सव्विड्डीए कोमुईमहूसवदंसणत्थमुज्जाणे गंतव्वं" । तह चेव घोसिए निउत्तपुरिसेहिं चिंतियं सुदंसणेण जहा 'अहो ! दुत्तरमेयं जओ जइ उज्जाणे गम्मइ तो चेइयाणं चाउम्मासियपूया न भवइ, चंडं च रायसासणं, ता. पढममुवाओ कीरइ' त्ति । चिंतिऊण गहियोवायणो गओ रायसमीवं, विण्णत्तो य राया जहा 'देव ! एत्थ कोमुईए अम्ह धम्मदिवसो ता जइ देवो पसायं करेइ तो देवपूयाइयं करेमो' । राइणा वि 'मा देवाणं पूयाविघाओ भवउ' त्ति मण्णमाणेण भणियं जहा 'करेहि कालोचियं धम्माणुट्ठाणं' ति । सुदंसणो वि 'देव ! महापसाओ' त्ति [ग्रं० १२०००] भणिऊण निग्गओ । समाढत्ता जिणाययणेसु पूया । तओ सव्वदिणं पि ण्हवणाईयं महाविच्छड्डेणं काऊण रयणीए कयपोसहो ठिओ नयरचच्चरे काउस्सग्गेण । तओ भणिया पंडियाए अभया 'पुत्ति ! कयाई अज्ज पुज्जं ति तुह मणोरहा, परं तए वि न गंतव्वमुज्जाणे' । तओ सा वि 'सिरं मे बाहइ' त्ति रण्णो उत्तरं काऊण ठिया । तओ पंडिया लिप्पमयमयणपडिममुत्तरिज्जपच्छाइयं काऊण पविसमाणी निरुद्धा दारपालेहि।
१. ला. पडहएण ।। २. ला. स ग्रंथाग्रं १२००० व्वदिणम्मि ण्ह' ॥