________________
२५५
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
भोयणहेउं अप्पाविऊण मुंचावए तओ सुणहे । दढसंकलबंधाओ अइछुहिए वग्घसारिच्छे ॥४॥ ते आविते दटुं सव्वे वि हु उट्ठिया लहुं कुमरा । विट्टालणाभएणं न उट्ठए सेणिओ नवरं ॥५॥ पच्चासण्णयथालं उट्ठियकुमरस्स संतियं घेत्तुं । सुणगाणावंताणं पक्खिवई थोवथोवं तु ॥६॥ जा ते तं खायंती ता सो वि हु भुत्तओ सुवीसत्थो । तं दट्ठणं राया परितुट्ठो सेणियस्सुवरं ॥७॥ अन्नम्मि दिणम्मि तओ पच्चग्गकरंडए भरेऊण । वरमोयगाण नवए घडए य तहा जलस्साऽवि ॥८॥ नियमुद्दाए पुण मुद्दिऊण एक्कक्कयं कुमारणं । .. अप्पेऊणं छूढा ओ वरगेसुं विभत्तेसुं ॥९॥ भणिया य 'पुत्त ! एए भोत्तव्वा पाणियं च पायव्वं । मुद्दाउ अभिदंतेहिं तह य छिदं अकाऊण' ॥१०॥ न य केण वि तं भुत्तं सेणियकुमरो वि निययबुद्धीए । परिचालेइ करंडं जेणं परिगलइ अवचुण्णं ॥११॥ तं भुंजइ घडगस्स वि हिट्ठा कच्चोलयं ठवेऊणं । पियइ परिगलियनीरं तं दटुं नरवई तुट्ठो ॥१२॥ अण्णम्मि दिणे राया जाए उद्दित्तयम्मि जंपेइ । 'जो जं नीणइ कुमरो मह गेहा तस्स तं चेव' ॥१३॥ सव्वे रयणाईयं कुमरा घेत्तुं वयंति महमोल्लं । सेणियकुमरो वि तओ भंभं घेत्तुं विणिक्खंतो ॥१४॥ तं दट्ठणं राया पुच्छइ "कि भइँ ! कड्डियं एवं ?' । सो भणइ 'देव ! एसा राईणं रज्जसारत्ति ॥१५॥ ढक्कासद्दवसेणं जम्हा हु पयाणयं नरेंदाणं । तेणं चिय रायाणो रक्खंति इयं पयत्तेणं" ॥१६॥
१. ला. उट्रिओ ॥ २. ला. विणिति ॥ ३. सं.वा.सु. वि पुणो भं ॥ ४. ला. पुत्त ! ॥
