________________
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
निवकज्जवावडाणं ? पुणो वि रज्जं करेत्तु संसारे । भमियव्वं ता तेणं पज्जत्तं होउ नणु मज्झ ॥७४॥ गिण्हामि समणदिक्खं मुणिगणसंसेवियं ति चितेउं । पंचहिं मुट्ठीहिं दढं सहसा उप्पाडए केसे ॥७५॥ कंबलरयणं पाउणिय छिदिउं तस्स पंतदसियाहि । काऊण य रयहरणं समागओ रायपासम्मि ॥७६।। पभणइ 'निव ! आलोच्चियमेयं तुह होउ धम्मलाभो' त्ति । इय वोत्तुं नीसरिओ गुहाओ सीहो व्व सो भयवं ॥७७॥ जंपइ राया 'पेच्छह कवडं काऊण जाइ वेसहरं । अप्पच्चयाओ चडिओ सयमेव गवक्खगं गंतुं ॥७८॥ जा पेच्छइ वच्चंतं मयकुहियकडेवराण मज्झम्मि । नासं पि अढंकंतं तं दटुं जंपए राया ॥७९॥ 'एसो हु वीयरागो जाओ भयवं ति तो अलं इमिणा' । उववेसइ मंतिपए सिरियं महया विभूईए ॥८॥ सिरिओ वि जाइ तीसे उवकोसाए गिहम्मि अणुदियहं । भाउज्जाइ त्ति सिणेहमोहिओ सा वि तं दढें ॥८१॥ रुवइ सदुक्खं सिरिथूलभद्दविरहानलेण संतत्ता । संठवइ सिरियओ तं एवं वयणाई जंपतो ॥८२॥ 'भाउज्जे ! किं कुणिमो? अम्हं जणओ विणासिओ णेणं । पावेणं वररुइणा तुम्ह य विरहो पिएण कओ ॥८३।। ता एसो कोसाए तुह भगिणीएऽणुंरत्तओ गाढं । ता तह भणाहि भगिणि, जह मज्जं पायए एयं' ॥८४॥ भणिया य तीइ भगिणी 'भद्दे ! तुम्हाण केरिसं पेम्मं । मत्ता तुमं, अमत्तो एसो, ता भणसु जह पियइ ॥८५॥ अण्णं च तुमं मत्ता भणिहिसि एयं असंगयं तेण । तुज्झ विरच्चि(च्ची)हि इमो ता कुणसु जहा सुरं पियइ' ॥८६॥ १. ला. नासं पि हु अठयंतं ॥ २. ला. विना भणिहिहि एयं ॥
