________________
२४३
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
नामेण कणयमाला जा धूया तुम्ह गुणजुया सा उ । मयणंकुसस्स दिज्जंउ' इय भणिओ भणइ पिहुराया ॥२३१॥ 'जस्स कुलं पि न नज्जइ कह धूयं देमि तस्स रे दूय !' । इय भाणिरो तुमं पि हु निग्गहजोग्गो फुडं होसि ॥२३२।। इय भणिओ सो दूओ साहइ सव्वं पि वज्जजंघस्स । सो वि रुसिऊण वच्चइ विक्खेवेणं पिहुस्सुवरि ॥२३३॥ तं विग्गहं सुणेउं सनिमित्तं ते तओ कुमारवरा । रुब्भंता वि कुमारेहिं झत्ति पत्ता निवसमीवं ॥२३४॥ तो तेहिं कुमारेहिं पिहुरायं सबलवाहणं समरे । जिणिऊणं सा कण्णा परिणीया सव्वपच्चक्खं ॥२३५॥ अन्ने ये बहू देसा वसीकया तेहिं बलसमग्गेहिं । जाया महानरिंदा विक्खाया सयलभुवम्मि ॥२३६।। अह अन्नया कयाई एवं ते नारएण संलत्ता । 'राहव-लक्खणलच्छि वच्छ ! तुमे दोवि पावेह' ॥२३७॥ तेहिं तओ पडिभणियं 'के ते मुणि ! राम-लक्खणा जाण । रिद्धीए आसीसह ?' नीसेसं कहइ एसो वि ॥२३८॥ तो तव्वयणं सोउं रुसिऊणं दो वि सव्वरिद्धीए । गंतुं जणएहि समं कुणंति समरं महाघोरं ॥२३९॥ जाव य निरत्थयाइं जायाई ताण सव्वसत्थाई । लवकुमरस्स वहत्थं ता रामो मुयइ हलमुसले ॥२४०॥ ताई पि निष्फलाइं जायाइं तम्मि खेत्तमेत्ताई। ता चि तासोयमहण्णवम्मि अह राहवो पडिओ ॥२४१।। चिंतइ "विहलाइं कहं जायाई मज्झ दिव्वसत्थाई । एवं अदिट्ठपुव्वं पच्चक्खं दीसए अज्ज" ॥२४२॥ लच्छीहरो वि रुसिउं गयमाहप्पेसु सव्वसत्थेसु ।
संख-गया-धणुमाइसु सुमरइ अह चक्करयणं तु ॥२४३।।
१. ला. 'त्ता पिहुस' ॥ २. ला. वि ॥ ३. ला. रुसिङ ते दो ॥ ४. सं.वा.सु. "ति घोरं महासमरं ।। ५. ला. निप्पभाई ॥६. ला. सयलस ॥
