________________
२३९
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
जं जं मणोभिरुइयं तं सव्वं कुणइ धम्मभगिणि त्ति । काऊण वज्जजंघो सीयाए पडिच्छए आणं ॥१७९॥ 'जय देवि ! सरस्सइ ! लच्छि ! कित्ति बुद्धी ! सिरीय ! बंभाणी !' । इय भण्णंती सा परियणेण तत्थऽच्छइ सुहेणं ॥१८०॥ सो वि य कयंतवयणो अहियपरिस्संतरहवरतुरंगो । सणियं सणियं जंतो संपत्तो पउमपासम्मि ॥१८१॥ पायपडणुट्ठिओ सो जंपइ "अइ भीसणम्मि रण्णम्मि । तुम्हाऽऽएसेण मए गुरुहारा छड्डिया सीया ॥१८२॥ सीह-ऽच्छभल्ल-चित्तय- गोमाऊरसियभीमसद्दाले । खर-फरुस-चंडवाए अण्णोण्णालीढदुमगहणे ॥१८३॥ जुझंतवग्घ-महिसय-पंचमुहावडियमत्तमायंगे । नउलोरगसंगामे सीहचवेडाहयवराहे ॥१८४॥ सरमुत्तासियवणयरकडयडभज्जंतरुक्खसद्दाले । करयररडंतबहुविहतरुच्छडाझडियपक्खिउले ॥१८५॥ गिरिणइसलिलुद्धाइयनिज्झरझज्झत्तिझत्तिनिग्घोसे । तिव्वऽच्छपरिग्गहिए अण्णोण्णच्छित्तसावज्जे ॥१८६॥ एयारिसविणिओए भयंकरे विविहसावयसमिद्धे । तुज्झ वयणेण सीया सामि ! मए छड्डिया रण्णे ॥१८७॥ नयणंसुदुद्दिणाए जं भणियं देव ! तुज्झ महिलाए । तं निसुणसु संदेसं साहिज्जंतं मए सव्वं ॥१८८॥ पायप्पडणोवगया सामि ! तुम भणइ महिलिया वयणं । 'अहयं जह परिचत्ता तह जिणभत्तिं म मुंचिहिसि ॥१८९॥ नेहाणुरागवसगो वि जो ममं दुज्जणाण वयणेणं । छड्डेहि अमुणियगुणो सो जिणधम्मं पि मुच्चिहिसि ॥१९०॥ निद्दोसाए वि महं दोसो न तहा जणो पहासिहिई ।
जह धम्मवज्जियस्सउ नरवइ ! लज्जाविहीणस्स ॥१९१॥ १. सं.वा.सु. तिव्वमुहापरिगहिए ।