________________
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
गाह-झस-मगर-कच्छवसंघट्टच्छलियवियडकल्लोला । कल्लोलनिवहसंगमनिबद्धफेणावलीपउरा ॥८॥ पउमवरकमलकेसरनलिणीगुंजंतमहुयरुग्गीया । उग्गीयरवार्यन्नणसारंगनिविट्ठउभयतडा ॥८९॥ उभयतडहंस-सारस-चक्कायरमंतऽणेयकल्लोला । कल्लोलजणियकलरवसमाउलाइण्णगयजूहा ॥१०॥ गयजूहसमायड्डियविसमसमुव्विल्लविडविसंघाया । संघायजलाऽऽपूरियनिज्झरणझरंतसद्दाला ॥११॥ एयारिसगुणकलियं पेच्छंतीए महानइं गंगं । उत्तिण्णा वरतुरया परकूलं चेव संपत्ता ॥१२॥ अह सो कयंतवयणो वीरो वि य तत्थ कायरो जाओ । धरिलं सुदंसणरहं रुयइ तओ उच्चकंठेणं ॥९३॥ तं पुच्छइ वइदेही 'किं रुयसि तुम इहं अकज्जेणं ?' | तेण वि सा पडिभणिया "सामिणि ! वयणं निसामेहि ॥९४|| दित्तग्गि-विससरिच्छं दुज्जणवयणं पभू निसुणिऊणं । डोहलयमिसेण तुमं चेएइ अववायभयभीओ' ॥१५॥ तीए कयंतवयणो कहेइ नयराहिवाइयं सव्वं । दुक्खस्स य आमूलं सीयाए जं जहावत्तं ॥१६॥ "लच्छीहरेण सामिणि ! अणुणिज्जंतो वि राहवो अहियं । अववायपरिब्भीओ न मुयइ एयं असग्गाहं ॥९७।। न य माया नेव पिया न य भाया नेव लक्खणो सरणं । तुज्झ इह महारण्णे सामिणि ! मरणं तु नियमेणं" ॥९८।। सुणिऊण वयणमेयं वजेण व ताडिया सिरे सीया । ओयरिय रहवराओ मुच्छाविहलंघला पडिया ॥९९।। कह कह वि समासत्था पुच्छइ सेणावई इमं सीया। 'साहेहि कत्थ रामो? केदूरे वा वि साएयं ?' ॥१०॥
१. ला. यन्नियसा' || २. ला. धीरो ॥ ३. ला. धरिऊण संदणवरं रु° ॥ ४. ला. दोहलयनिहेण ॥ ५. सं.वा.सु. चत्ता अववायभीएण ॥ ६-७. ला. नेय ॥ ८. ला. 'वई तओ सी ॥
