________________
२२४
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः इय चिंतिऊण सीसे बंधित्ता मट्टियाए से पालि । पक्खिवइ जलजलंते चियाउ आणित्तु इंगाले ॥१९५॥ एवं करित्तु पावो पविसइ सिग्धं पुरीए मज्झम्मि । मुणिणो वि य संजाओ परिणामो एरिसो चित्ते ॥१९६।। 'हा हा अहो ! अकज्जं इमस्स जं दुग्गईए पडणम्मि । जाओ अहं निमित्तं कस्स वि जीवस्स एयस्स' ॥१९७॥ इय चितंतस्स तओ उप्पण्णं तस्स केवलं नाणं । आउक्खएण समयं संपत्तो सिद्धिसोक्खम्मि ॥१९८॥ कण्हो वि बीयदिवसे वंदित्ता पुच्छए जिणं 'भयवं ! । कत्थऽच्छइ गयसाहू ?' जंपइ भयवं पि 'सिद्धिपुरे' ॥१९९॥ .. कण्हो वि भणइ 'भयवं ! कह लहुसिद्धो ? कहेह परमत्थं' । भयवं पि भणइ 'नरवर ! उवसग्गो दारुणो सहिओ' ॥२०॥ कण्हो वि आह 'भयवं ! मज्झ कणिट्ठस्स तुम्ह सीसस्स । केणुवसग्गो एवं विहिओ निविण्णजीएणं ?' ॥२०१॥ भय पि आह 'नयरीदारे पविसंतयं तुमं दटुं । फुट्टिहिइ जस्स सीसं खंडाई सत्त तं मुणसु' ॥२०२॥ अह वंदिऊण भयवं कण्हो पविसरइ जाव नयरीए । ता चितइ सो पावो "अहो ! अकज्जं मए विहियं ॥२०३।। कण्हस्स लहुयभाया निहओ तं जाणिउं जिणिंदाओ । मारिहिइ कहं पि ममं न नज्जए ता पणस्सामि" ॥२०४॥ इय चिंतिऊण तो सो निग्गच्छइ जाव पउलिदारेणं । ताव सहस त्ति कण्हो समागओ सम्मुहं तस्स ॥२०५॥ फुटुं च सत्त खंडाणि मत्थयं अइभएण अह तस्स । कण्हेण वि नयरीए भमाडिओ कसिणवसहेहिं ॥२०६॥ इय देवईय चरियं संखेवेणं मए समक्खायं । वित्थरओ पुण जाणह सव्वं वसुदेवहिडीओ ॥२०७॥
१. ला. जा पओलि ॥
