________________
२२०
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः 'हा ! सव्वे अवहरिया पसूयमित्ता सुया इमे मज्झ ।। अहुणा य मए नाया सिट्ठा सव्वन्नुणा सव्वे' ॥१४३॥ एवं च रुयंतीए आणंदेणं दसारहकुलं पि। आलिंगिऊण रुन्नं हरिपमुहं देवईतणए ॥१४४॥ । पभणइ य देवई तं जेट्ठसुयं 'भवसु पुत्त ! तं राया। कुलपूइया य सेसा अणंतसेणो य जुवराया ॥१४५॥ आणाविहो य कण्हो दंडधरो पुत्त ? तुज्झ इह होही । रामो वि वयणकारी सेसा वि हरीसरा सव्वे' ॥१४६॥ हरिणा वि इमं वयणं समत्थियं तह य चेव हलिणा वि । सेसेहिं वि पडिवण्णं सउरीहिं जायवेहिं च ॥१४७॥ तत्तो य अणीयजसो पभणइ "सुण अंब ! एत्थ परमत्थं । रज्जाइया पयत्था हवंति दुक्खाय जंतूणं ॥१४८॥ तह पुव्वकम्मभवियव्वयाए उववज्जिऊण तुह उयरे । पित्थं च वणियगेहे भमाडिया पावकम्मेण ॥१४९।। होऊण रायतणया हरिवंसे पित्थ पागयनर व्व । , उववण्णा वणियगिहे एत्तो किं होज्ज कट्ठयरं ? ॥१५०॥ खीवालेण ये हरिणा, तह चेव महायसा बलेणाऽवि । पत्ता वियोगदुक्खं जणणी-जणएहि य समं च ॥१५१॥ चत्ता य इमे भोगा पुणरवि जइ भुजिमो भवनिमित्तं । हसणिज्जा होज्ज तओ नराण कुगईगमो तह य" ॥१५२॥ एत्थंतरे य भयवं अस्टुिनेमी जिणेसरो कण्हं ।। पभणइ 'देविंदो वि य न समत्थो चालिउं एए ॥१५३।। सव्वे वि चरमदेहा चरिमभवा वज्जरिसहसंघयणा । अलमेत्थ पलावेणं तुण्हिक्का होह हरिवसहा !' ॥१५४॥ सुणिउं जिणवयणमिमं थुणिउं च जिणेसरं च तेहिं समं । संभोसेउं विहिणा वारवई जायवा जंति ॥१५५॥
१. ला. 'यं पुत्त ! होहि तं ॥ २. सं.वा.सु. सुयणेहिं ॥ ३. सं.वा.सु. एत्थं ॥ ४. सं.वा.सु. एत्थ ॥ ५. सं.वा.सु. य तह चेव बंधुणा महयसा ॥ ६. ला. भासिउं च वि ॥
