________________
१९६
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
किं तायस्स न बीहसि रे धिट्ठ ! अणज्जकज्ज ! पाविट्ठ ? ।
भणिहिसि जह नवि कहियं जइ एहिसि पुण वि इह गेहे ॥१७॥
एवं कुरुकुरंती भणिया सूयगेण जहा "भद्दे ! जो अन्नियाए दइओ तं चेव तायं मन्नाहि अन्नहा न सोहणं पेच्छामि, जओ भणियं
पडिकूलकरण-जंपण-अप्पियसंगेण मम्मवेहेण । दाऊण अदाणेण य पिओ वि अपिओ जणो होइ ॥१८॥ खलु पि विसं विसमं, कुविओ वि अरी अही दसंतो वि। देज्ज न देज्ज व मरणं देइ च्चिय मम्मिओ मणुओ ॥१९॥ ता जइ पाणे धरिउं इच्छसि सलिलं च सीयलं पाउं । चिट्ठसु मूणवएणं आगच्छइ जा परं ताओ" ॥२०॥ अविवेयबहुलयाए नवि चिट्ठइ भणइ 'जीयलुद्धोऽसि । तुंडिय ! तायपसाए नाविक्खसि पइदिणं विहिए' ॥२१॥
एवं पि भणिया जा न पडिवज्जइ ता अवहीरिया सूयगेण तओ पइदिणं किरिकिरती दगुण जंपियं बडुएण जहा 'न सोहणा एरिसा रइविग्घकारिणी जओ अइपभूयं जंपतीए इमाए लोगो निसामिस्सइ ता विणासेहि एयं' । तीए भणियं 'कहं पुत्तभंडतुल्ला एसा वराई विणासिज्जइ' ? देवसम्मेण भणियं 'जइ न एवमेयं कीरइ तो अम्हाणं अवस्सं रइविग्घकारिणी जणावण्णवायजणगा य भविस्सइ' । तीए वि तव्वयणमन्नहा-काउमचयंतीए कंधरं वलिऊण पक्खित्ता चुल्लीजलणम्मि । दिट्ठा सूयगेण चडफडंती, अवि य
तह तीए पावाए रइरसलद्धाइ निद्दयमणाए । सा सालिगा वराई पक्खित्ता जलणमज्झम्मि ॥२२॥ जह बहुविहं रसंती पंचत्तं पाविआ खणद्धेण । कित्तियमेत्तं एयं अहवा वि हु विसयलुद्धाणं ॥२३॥ तं दट्ठ तुंडिओ वि हु चितइ "कह चा वलेणिमा वरई ।
वारिजंती वि मए न ठिया नियसामिभत्तिगया ॥२४॥
ता सव्वहा मए नियतुंडं रक्खियव्वं, मा मज्झ वि एसा गई भविस्सइ' त्ति चितंतो ठिओ अप्पमत्तो । अन्नया य पविटुं तग्गिहे भिक्खट्ठा साहुजुवलयं । ताणं च एगेण कुक्कुडलक्खणवियाणगेण साहुणा दिसालोयं काऊण भणिओ बीओ जहा
१. ला. कहिओ जइ एसि पुणो वि । २. ला. 'ओ वेरी ॥ ३. ला. जीवलु ॥