________________
१४१
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
इय एवं जंपतो गओ इमो सा वि लज्जमाणी ये। सरथंबमावरित्ता चिट्ठइ अर्से झियाइती ॥१६६॥ एत्थंतरम्मि दिट्ठा देवेणं तो किवाए सो तत्थ । आगंतूण विउव्वइ कोल्हुगरुवं तहिं एकं ॥१६७॥ मुहगहियमंसपेसीसमण्णियं तह नईए तीरम्मि । उच्छल्लयं च मच्छं मयगं पिव अंइमहाकायं ॥१६८॥ मोत्तूण मंसपेसिं मच्छस्स पहाविओ इमो जाव । ता उच्छल्लिय मच्छो नइनीरे झत्ति संपत्तो ॥१६९॥ मंसं पि सउलियाए अक्खित्तं तं नियच्छिउं एसा । कलुणं झियायमाणं एवं तं कोल्हुगं भणइ ॥१७०॥ 'साहीणं मंसं उज्झिऊण पत्थेसि मूढ ! रे ! मीणं ।
इण्हि दुण्ह वि चुक्को अप्पाणं खायसु सियाल ?' ॥१७१॥ सियालेण भणियं'करसंछाइयगुज्झे ! मइलियसप्पुरिसकुलहरे ! पावे । नरनाह-मिठचोराण चुक्किया रुयसु अप्पाणं ॥१७२॥ तं सोऊणं एसा अव्वो तिरिया कहं णु जंपंति । भयवेविरसव्वंगा संजाया तक्खणं चेव ॥१७३॥ ता देवो तप्पुरओ रूवं मिठस्स विहिय अवयरिओ । साहेइ निययचरियं सवित्थरं जं जहावत्थं ॥१७४॥ कहियम्मि तम्मि तो सा जोडियकरसंपुडा तयं भणइ । 'आइस पावाए मए जं कायव्वं तयं इण्हि' ॥१७५॥ जंपइ य तओ देवो 'भद्दे ! तं सव्वपावनिद्दलणि । गिण्हसु जिणवरदिक्खं' इय भणिएं जंपए एसा ॥१७६।। अवणेहि कलंकमिणं जेणं सुद्धं करेमि सामण्णं । तो तेणं उप्पाडिय खणेण नीया वसंतपुरे ॥१७७।।
१. ला. उ. ॥ २. ला. अह म ॥ ३. ला. “ए भणइ तो एसा ॥