________________
१३७
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
नयरम्मि तत्थबाहिरदेवउले सुत्तयाई रयणीए । अण्णो वि तत्थ पविसइ नागरयपरद्धओ चोरो ॥११७॥ नागरएहिं य भणियं र रे वेढेह देउलं एयं । मा पविसंताणेसो घायं अदि(दि)?ओ काहिइ ॥११८॥ गिहिस्सामि(?मो) पभाए' वेढित्ता देउलं ठिया एए । भममाणो य भएणं लग्गो सो तीइ अंगम्मि ॥११९॥ तस्स य अउव्वफासं वेएउं मुच्छिया भणइ एसा । 'को सि ? तुमं भो ! साहसु सो जंपइ 'तक्करो अहयं ॥१२०॥ लोएहिं परब्भंतो एत्थ पविट्ठो मि' भणइ तो एसा । 'आहरणरयणपुण्णं पडिवज्जसि जइ ममं भद्द ? ॥१२१॥ तो रक्खेमि निरुत्तं तुम इमं अप्पिऊण लोगाण । नियनाहं' तेणाऽवि हु सुजुत्तिजुत्तं ति पडिवण्णं ॥१२२॥ रइसोक्खं कित्ति जीवियं च वित्तं च देइ जा तुट्ठा । तं सयमागच्छंती को मुंचइ कामधेणु व्व ॥१२३॥ जाए य तो पभाए तिण्णि वि गहियाई तेहिं पुरिसेहिं । जंपइ य तओ मिठो 'नाऽहं चोरो अहो भद्दा !' ॥१२४॥ जंपइ य सयललोगो 'दोण्णि इहं देसियाई एगो य । चोरो परं न नजड़ को चोरो पंथिओ को वा ?' ॥१२५।। पुट्ठा य तओ महिला भद्दे ? को तुह इमाण भत्तारो ?' । गहिउं करम्मि गोरं सा जंपइ 'एस मे भत्ता ॥१२६॥ दिण्णो देव-गुरूहि एसो पुण तक्करो' तओ तेहिं । सुद्धसहावो वि इमो गहिओ मिठो विचितेइ ॥१२७॥ "विहिणो वसेण कम्म जयम्मि तं किंपि पाणिणो पडइ । जं न कहिउं न सहिडं न चेव पत्थाइउं तरइ ॥१२८॥ सव्वाणं पि अणत्थाण मूलमेसा जगम्मि नणु महिला । तव्वसवत्ती जीवो पावइ दुक्खाई घोराइं ॥१२९॥ उक्तं च
मूल.२-१८