________________
१३६
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः लंघति निव्वियप्पं ताओ सव्वाओ रायपच्चक्खं । गयवसणाओ नवरं जंपइ सा दुट्ठपत्ती से ॥१०४॥ "बीहेमि अहं एयस्स देव !' तो राइणा अणक्खेहिं । उप्पलनालेण हया निवडइ मुच्छाए धरणियले ॥१०५।। तो पुढेि जा जोयइ ताव य सो नियइ संकलपहारे । ते दट्ठणं कुविओ राया गाहुल्लियं पढइ ॥१०६॥ मत्तगयमारुहंतिए भिंडमयस्स हथिस्स बीहयंतिए । तत्थ न मुच्छिय संकलाहया, एत्थ य मुच्छिय उप्पलाहया' ॥१०७॥ तो कोवफुरियअहरेण नरवरिंदेण ताणि वज्झाणि । तिण्णि वि आणत्ताई मिंढो देवी गइंदो य ॥१०८॥ 'गयखंधे आरोविय पाडेह इमाणि छिण्णटंकाओ' । आरूढाई तिण्णि वि छिण्णटुं कम्मि तो लोगो ॥१०९॥ भणइ किं देव ! एसो तिरिओ हत्थी वियाणई जेण । मारिज्जइ राया वि हु न मुयइ कोवं तदुवरिम्मि ॥११०॥ चोइज्जंतो हत्थी एगं पायं ठवेइ आगासे । पुण चोइयो य बीयं पुणरुत्तं चोइयो तइयं ॥१११॥ जा तिहिं पाएहिं करी आगासे ठाइताव लोगो वि । हाहाकारं काउं जंपइ एयारिसं वयणं ॥११२॥ 'अहह ! अह निव्विवेओ एस नरिंदो न एत्थ संदेहो । जो एरिसकरिरयणं विणा वि कज्जं विणासेइ' ॥११३॥ तं सोउं नरनाहो वियलियकोवो पयंपइ मिठं । 'किं तरसि नियत्तेउं करि ?' तओ सो वि पडिभणइ ॥११४॥ जइ देवीए समाणं मह अभयं देसि तो नियत्तेमि' । रण्णा वि य पडिवण्णे नियत्तिओ तेण करिनाहो ॥११५॥ भणियाणि ताणि दोण्णि वि मह विसयं चइय जाह अन्नत्थ । ताणि वि हिंडंताई पत्ताई कमेण एगत्थ ॥११६।। १. सं.वा.सु. भंड' ॥ २. सं.वा.सु. गयंदो ॥
