________________
१३३
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
एसा पुण अण्णेणं केण वि सह आसि पुत्त ! पत्तियसु । सुहनिदाए पसुत्तो तइय च्चिय बोहिओ न तुमं' ॥६५॥ सो भणइ 'ताय ! वुड्डत्तणेण ते लोयणा विसंवइया । निद्दावसेणे य पुणो रयणीए न सुटु पेच्छंति' ॥६६॥ थेरो भणइ 'न एवं मह पत्तिय होइ नऽन्नहा एवं' । तो तडियभिउडिभासुरवयणो पुत्तो पयंपेइ ॥६७॥ 'आ पावय ! किं चलिओ सि तंसि मह तीए तक्खणं चेव । सिट्ठ' मिय विवयमाणाण ताण तो जंपए वहुया ॥६८|| 'जइ एवं तो सुद्धा अहयं काहामि भोयणं अज्ज' । तं सोऊणं सयणो सव्वो वि हु तक्खणं मिलिओ ॥६९॥ जंपइ य तओ लोगो 'सुद्धी एयाए का हु दायव्वा' । केणाऽवि तओ भणियं 'किमित्थ बहुयाहिं सुद्धीहि ॥७०॥ सन्निहियपाडिहेरे जक्खे अप्पाणयं विसोहेउ । 'एवमिणं' सा जंपइ तो सामग्गी कया सव्वा ॥७१॥ ण्हाया कयबलिकम्मा सियकुसुमविलेवणा सियदुगुल्ला । संयणेहिं संपरिखुडा संचलिया जक्खभवणम्मि ॥७२॥ सो वि हु तीए जारो सव्वं एयं तु लोगवयणाओ। जाणित्ता कयकारिमगहवेसधरो समायाओ ॥७३॥ धूलीधूसरियतणू जरडंडीखंडनिवसणधरो उ । बहुडिंभविहियकोलाहलेण पूरंतदिसियक्को ॥७४॥ नच्वंतो गायंतो रोयंतो तह य पोक्करंतो य । आलिंगतो बहुविहनारिगणं जाइ तयहुत्तं ॥७५॥ सव्वंगं आलिंगइ तत्तो लोगेण पेल्लिओ दूरं । 'आ पाव ? किं तइ इमं छित्ता जक्खालयं जंती ?' ॥७६॥ तो पुणरवि पक्खालियदेहा जक्खालयं गया झत्ति ।
पूएइ तयं जक्खं विहीए लोए हिं परियरिया ॥७७॥ १. ला. तुह ॥ २. ला. “ण न पुणो रयणीए सुदु ।। ३. ला. सयणाईहि परि ॥ ४. लोएण ॥
