________________
१३२
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः जा सुत्तो ताव तयं उट्ठावित्ता पयंपई एसा ।। "किं तुम्ह कुले एसो आयारोऽणण्णसारिच्छो ? ॥५२॥ जं नियपइणा वि समं सुत्ताए वहूए नेउरं ससुरो। पायाओ उत्तारिय घेत्तूणं जाइ' सो आह ॥५३॥ 'सुयसु पिए ? निच्चिता कत्थ तयं वच्चिही पभायम्मि । अप्पिस्सई' सा जंपइ ‘नणु मग्गसु संपयं चेव' ॥५४॥ सो भणइ 'पिए ! ताओ न चेव दूरं गमिस्सइ कहिं पि । सा भणइ 'अत्थि एवं परं कलंकं मह विलग्गं' ॥५५॥ सो भणइ 'मए साहीणयम्मि को तुज्झ कुणइ वयणिज्जं? । ता सुयसु जओ निद्दा आगच्छइ अम्ह अइअहियं' ॥५६॥ सा जंपइ 'जइ एवं ता सुयसु परं पभायकालम्मि ।। एयस्स पुण विवागं पेच्छिहिसि न एत्थ संदेहो' ॥५७॥ एवं जपंताई पासुत्ताइं खणंतरं जाव । ताव पभाया रयणी परिविंगलइ तारयानियरो ॥५८॥ वासंति तंबचूडा मूयं लिज्जंति घूयसंघाया। करकरकरंति काया चुहु चुहु वासंति घरचिडया ॥५९॥ पाहाउयतूराइं वज्जंति पयट्टए पहियलोगो । एत्थंतरम्मि जाया पुव्वदिसा रायरत्त व्व ॥६०॥ अहवा पइसंजोगे रत्त च्चिय इत्थिया हवइ बाढं । खणमित्तेण य विहसइ पहुछित्ता पोढमहिल व्व ॥६१॥ तत्तो कमेण उइओ दिणनाहो वियसमाणकरपसरो ।। पयडी काऊण व तीए दुट्ठचिट्ठाओ लोयाण ॥६२॥ तो उट्ठिऊण वच्चंति दो वि गेहम्मि जाव ता तेण । सिटुं सव्वं पि तयं एगंते ठविय नियपुत्तं ॥६३॥ सो भणइ 'ताय ! अहयं पि किं तए नणु परो त्ति परिकलिओ ?' ।
जणओ वि भणइ 'पुत्तय ! आसि तुमं निययसेज्जाए ॥६४॥ १. ला. दूरे ॥ २. सं.वा.सु. मह सहीणम्मि को ॥ ३. ला. "वियलइ ॥ ४. ला. गाढं ।