________________
१३१
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भाग:
'आ निल्लज्जे ! धिटे ! तह वि हु निब्भच्छिया पुणो आया । फेडिमि तुज्झ आसं' इय वोत्तुं उट्ठिया एसा ॥३९॥ घेत्तुं कंठम्मि तयं पव्वाइमसोगवणियदारेणं । निद्धाडइ सा वि तयं सव्वं साहेई इयरस्स ॥४०॥ सो विण्णायसरूवो, जंपइ 'अम्मो ! न तीए मह कज्जं । जा एवमणणुरागां तुज्झ वि वयणं न मण्णेइ' ॥४१॥ अह संकेयदिणम्मि पत्ते सो जाइ मज्झराईए । सा वि नियं भत्तारं रंजेउं सुरयसोक्खेणं ॥४२॥ सुत्तम्मि तम्मि पच्छा गच्छइ जारस्स अंतियं एसा । तेण वि संह सुरयसुहं भुंजइ विविहप्पयारेहिं ॥४३॥ अइसुरयचड्डणानिस्सहाई खिन्नाइं दो वि सुत्ताई। जा ताव तीए ससुरो समागओ देहचिंताए ॥४४॥ पेच्छइ विडेण समयं पासुत्तं नियवहुं तओ एसो । चिंतइ न एस पुत्तो मज्झं अन्नो विडो को वि ॥४५।। अइनिच्छयकरणत्थं पलोयए जाव वासभवणम्मि । ता पेच्छइ पल्लंके एक्कल्लं निय सुयं सुत्तं ॥४६॥ तं दट्ठणं कुविओ पच्चयहेउं तु तीए पायाओ । उत्तारित्ता सणियं घेत्तूणं नेउरं जाइ ॥४७॥ सा वि तयं घेप्पंतं ससुरेणं जाणिऊण भयभीया । उट्ठवइ तयं जारं साहइ सव्वं पि से कज्जं ॥४८॥ पभणइ य 'जाहि सिग्धं पत्थावं जाणिऊण साहिज्जं । नियपोढिमाइ सरिसं कायव्वं जं जहाजोग्गं' ॥४९॥ विगयम्मि तम्मि सा वि हु सणियं सणियं पइस्स पासम्मि । पल्लंकम्मि निसीयइ खणेण उट्ठाविउं कंतं ॥५०॥ जंपइ य एत्थ घम्मो असोगवणियाए जामु ता नाह ! ।
अवियाणियपरमत्थो सो वि गओ तत्थ तीए समं ॥५१॥ १. सं.वा.सु. “इ एयस्स || २. ला. सह विसयसुहं ।। ३. ला. इय नि ॥
