________________
१२१
मूलशुद्धिप्रकरणम्-द्वितीयो भागः
सयलनरनाहजुत्तो देवीए समं गओ गुरुसयासे । तिपयाहिणं विहेउं उवविट्ठो अह महीवटे ॥१२१॥ भयवं पि कहइ धम्मं भो भो ! जह एत्थ पुव्वसुकएण । लब्भंती धम्मेणं अचिंतसत्तीओ पयवीओ ॥१२२॥ ता तं पुणो वि संपइ करेह सुद्धं मणं विहेऊण । सद्धम्मकम्ममणहं समत्थदुक्खाण निद्दलणं ॥१२३॥ तं सोऊणं राया विण्णवइ गुरुं पराइ भत्तीए । 'भयवं ! जाव करेमी सुत्थं रज्जस्स ता तुब्भं ॥१२४॥ पयमूले पव्वज्जं घेत्तुं सफलं करेमि मणुयत्तं । वाउप्पाडियसिंवलितूलविलोलत्तणसुतरलं' ॥१२५।। 'मा काहिसि पडिबंध' गुरुणा भणिए गओ नियं गेहं । सामंत-मंतिपमुहं आपुच्छिय परियणं सव्वं ॥१२६॥ पुत्तं संतिमईए जिणसेहरनामयं वरकुमारं । अहिसिंचइ रज्जम्मि नीसेसप्पयइपरियरिओ ॥१२७॥ पणमित्तु तओ जंपइ 'पुत्त ! मए लालियाओ एयाओ । साहम्मियपयईओ पालेयव्वाओ जत्तेणं ॥१२८॥ पयईओ वि हु पभणइ ‘एसो तुम्हाण सामिओ एहि । जइ होइ गुणसमग्गो सेवेयव्वो पयत्तेण' ॥१२९॥ एवं सिक्खविऊणं सिबियारूढो महाविभूईए । संतिमईएसमेओ अणुगम्मतो नरिंदेणं ॥१३०॥ पत्तो सूरिसमीवं काऊण पयाहिणं च तिक्खुत्तो । पभणइ भवभीओऽहं संपइ तुह सरणमल्लीणो ॥१३१॥ ता तह करेसु संपइ भयवं? न भवामि जह भवोहम्मि । इय भणिओ भयवं पि हु दिक्खेइ तयं सहत्थेणं ॥१३२।।
अज्जा वि हु संतिमई समप्पिया सिरिमईए गणिणीए । सिक्खंति दो वि सिक्खं जायाइं अह सुगीयाई ॥१३३॥
१. सं.वा.सु. तुह चलण' ॥ मूल. २-१६
